یادداشت حامد محسنی

        وقتی برای اولین بار سریال «بازی تاج و تخت» رو دیدم، فکر می‌کردم با یکی از بهترین آثار تلویزیونی فانتزی طرفم؛ به‌ویژه در فصل‌های ابتدایی که وفاداری زیادی به کتاب داره. اما حالا که خوندن جلد اول «آوای یخ و آتش» رو شروع کردم و هم‌زمان دارم سریال رو از ابتدا مرور می‌کنم، تازه دارم می‌فهمم که اون چیزی که قبلاً دیدم، فقط یک برداشت فشرده و سطحی از دنیای عمیق و پرجزئیات جورج آر.آر. مارتینه.

سریال در نگاه اول ممکنه کامل به‌نظر بیاد، اما کتاب‌ها نشون می‌دن که چقدر از ظرافت شخصیت‌پردازی‌ها، پیچیدگی روابط، و لایه‌های معنایی داستان در اقتباس تلویزیونی جا مونده. خوندن کتاب، تجربه‌ی سریال رو ارتقا می‌ده. سریال مثل رد شدن از دنیای وستروس شبیه یک رهگذره و کتاب مثل زندگی کردن در این دنیا.