یادداشت معصومه شاکری

        سه روز با این کتاب زندگی کردم، با ناراحتی های مادر شهدا ناراحت شدم و با گریه هاش گریه کردم، چقدر عشق و احساسات مختلف خوب به تصویر کشیده شده بود و چه صبری داشتن ایشون چه دلی داشتن..‌‌. نثر کتاب به شدت خوبه، حجمش کمه و در کل رفت جزو کتب مورد علاقم که حالا حالا ها باید معرفیش کنم و ازش تعریف کنم مثل تنها گریه کن پیشنهاد میکنم اگه هنوز این کتابو نخوندید زودتر دست به کار بشید و بخونیدش و به قول خود مادر شهید واقعا درگاه این خانه بوسیدنی است ،خانه ابدی شهیدان خالقی پور . انشالله که در آخرت هم پیش این شهدا شرمنده نباشیم و شفاعت مون کنن...