یادداشت ابوالفضل فیروزآبادی

سلام به آقا ابوالفضل عزیزم. وقتت بخیر باشه. در مورد کتاب های موفقیت بعد از مطالعه کلی کتاب در این زمینه ، میخوام نظرم رو بگم. لطفا روش تامل کنید.
کتاب های موفقیت محوریت اصلیشون شخصیت سازی وچگونگی رفتارصحیح هستش و ما اصولی رو یاد میگیریم وبه کار میگیریم برای موفقیت در زندگی.
اما متاسفانه اکثریت آن ها محوریتی با دین ندارند و صحبتشان از تجربه شخصی و ... برمیخیزد.خیلی از آن ها هم چون از فطرت برمیخیزد هیچ منافاتی با دین ندارد و ما آن ها را میپذیریم و تا اینجا هم مشکلی نیست.

اما مشکل زمانی ایجاد میشود که اختلافاتی پیش می آید که با این کتاب ها نمیشود توجیه کرد.
مثلا در کتاب برتری خفیف و اثر مرکب میخوانیم که موفقیت و جایگاه و درآمد و سلامت و ... تماما بستگی به تلاش خود فرد دارد و کارهای که در زندگیش کرده. تا اینجا کار حرف کاملا منطقی است و با عقل جور در می آید و ما آن را میپذیریم ، مشکل زمانی ایجاد می شود که خود ما یا یک نفر را می بینیم که دارد برای سلامتی یا رزق و ... علاوه بر تلاش ، دعا هم می کند!

آن زمان ما جایگاه و برکت دعا را یا نادیده و یا کمرنگ میبینیم و تناقضی در ذهن ما به وجود می آید. یا زمانی که بحث تقدیر و مشیت الهی به وجود میآید. مغز ما میگوید این ها خرافات است ونتیجه هر کار فقط بسته به تلاش خودمان است.
من به شخصه راه حل را در رابطه با موفقیت شخصی در دریافت این اطلاعات از منبع کاملا معتبر دیدم ، که اطلاعات را از خالق گرفتند و در صحتشان شکی نیست. مثل قرآن و اهل بیت (ع) . تخصصی در مورد موفقیت صحبت فرموندند. آن هم نه یک جهان ، بلکه برای دو جهان.

مثلا در مورد همین جمله که شما از این کتاب اوردید. خیلی هم متن زیبای هستش و حرفی صحیح. اما میشود همین موضوع ساده گرفتن و ساده زیستی را در سخنان و سیره اهل بیت (ع) کاملا دید. الگوی کامل ساده گرفتن دنیا. با این تفاوت که ما زمانی که به خاطر خداوند زندگیمون رو ساده میگیریم.هم نتایج بالا رو داره در زندگی دنیای خودمون و هم ثواب و پاداشی نوشته میشه برای زندگی آخروی. اما زمانی که فقطبرای بهتر کردن زندگی این دنیا این کارا رو انجام بدیم. پاداش اخروی نخواهیم داشت.