یادداشت مینآ

        نه سال از ماجرای بمب اتمی هیروشیما گذشته اما هنوز آثار و تبعات آن در مردم باقی مانده است حتی در دختر کوچکی که جنگ را با چشم هایش ندیده اما آثار این تشعشعات اتمی در رگ هایش جریان دارد. 
ساداکو شخصیت اصلی داستان دختری است با آرزوها و امید هایی زیبا برای آینده اش ، او می خواهد دونده شود و زندگی طولانی داشته باشد اما حتی بعد از جنگ هم هیچکس از تبعات جنگ در امان نیست  درست وقتی که ساداکو متوجه می شود براثر آن جنگ دچار بیماری لوسمی یا همان سرطان خون شده است و دیگر بایستی آرزوهایش را برای همیشه فراموش کند .
ساداکو می داند که قرار است قربانی آن سال های دور شود ، می داند که از این بیماری خواهد مرد اما دوستی یک باور را در گوش او زمزمه می کند که اگر بتوانی ۱۰۰۰ درنای کاغذی درست کنی خداوند آرزوی تو را برآورده می کند و شفا پیدا خواهی کرد .
داستان در امید و ناامیدی سیر می کند و البته بایستی به جای داستان گفت روایتی از حقیقت زمانی از گذشته در هر صورت روایتی غم انگیز از دختر بچه ای بود که روزی متولد شد و بعد با بی رحمی تمام بدون آنکه آرزوهایش را لمس کند قربانی وحشی گری دیگران شد .
و جمله ای که کتاب با آن تمام می شود :
این است فریاد ما
این است آرزوی ما
صلح در تمام دنیا