یادداشت Milad Rezaie

        ولتر با بهره‌گیری از سفری پرماجرا و شخصیت‌هایی نمادین، پرده از بی‌معنایی خوش‌بینی افراطی، ریاکاری دینی، استبداد و جنگ برمی‌دارد. پیام پایانی داستان – «ما باید باغ خود را آباد کنیم» – دعوتی است به عمل‌گرایی، خودآگاهی و ساختن معنای زندگی با دستان خود، در جهانی که نه فیلسوفان و نه نهادها، پاسخ‌گوی رنج انسان نیستند.