یادداشت زهرا میکائیلی

        داستان‌ها از نظر زبان و تکنیک حرفه ای بودند. فضا سازی داشتند و زنانگی.
اما... 
اما با احترام به نویسنده چیز جز سیاهی و تباهی و حال بد نبودند. پر از بدبختی، فحش و فضیحت و کلمات بد، خانواده های بی سامان و آدم‌های عصبی که به راحتی آدم می‌کشند.
خیلی حالم را بد کرد. مدتها طول کشید تا تقریبا تمام داستان‌ها را خواندم.


حیف که این استعداد برای نوشتن این‌همه سیاهی به هدر برود.
اصلا ارزش خواندن و وقت گذاشتن ندارد. زندگی به اندازه‌ی کافی مشکلات دارد.