یادداشت زینب حائری

        حقیقتش من نمی دانستم این کتاب جلد دوم یک مجموعه دو جلدی است.پس همینجوری شروع به خواندنش کردم بی آنکه جلد اوّلش خوانده باشم.اوّلش مدام از خودم می پرسیدم این چرا از وسط شروع شروع شده؟چرا هیچ توضیحی راجع به شخصیت ها نمی گوید!؟اما اواسط داستان کاملا متوجه جریان کتاب شدم.با اینحال داوود امیریان جوری کتاب را نوشته بود که من کاملا جذب داستان شدم.در کل کتاب زیبایی بود.