یادداشت فاطمه روحی

        خوندن کتاب «تعلیم و تربیت در اسلام» برای من توفیق اجباری بود.
شاید اگر این توفیق نبود؛حالا حالاها سراغ این کتاب نمی رفتم .

 پیش زمینه فکری من قبل از شروع این بود،با کتاب فلسفی قراره روبه رو بشم یا این که خیلی تخصصی قراره باشه و همین دو علت خوندنش  رو برام سخت می کرد ؛ اما اصلا این طور نبود. 
وقتی بیست/ سی صفحه از کتاب رو‌نخوندم به اشتباه خودم پی بردم. 

توضیحات شهید در کتاب راجع به تعریف تعلیم ، تربیت، علم، تفاوت دیدگاه ها و نظریه های غربی با تفکر اسلامی هست و این که چه طور باید ما خودمون رو بر اساس تفکر و فلسفه اسلام و قرآن تربیت کنیم.
این راه های تربیت هم همگی با مثال های داستانی در کتاب گنجانده شده بود و  همین داستان ها، درک مطالب رو برای من راحت تر می کرد. 

کتاب انقدر خوندنی برای من بود که حتی نمی خواستم زود تمومش کنم.
در روز سی/ چهل صفحه می خوندم تا دیر تر تموم بشه!

اگر بخوام در دو کلمه کتاب رو خلاصه کنم :
شیرین و خواندنی .