یادداشت

        کتابی که برای من (خواننده‌ی معمولی با دانش متوسط) کمی گنگ و مبهم و سنگین بود اما میگذارمش پای تازه وارد بودنم در خوانش کتاب‌های فلسفی نوشته فیلسوفان بزرگ. اما به هر حال باید از یک جا شروع کرد.

موضوعات پراکنده‌ی کتاب کمی آدم رو گیج می‌کنه و به نظرم کیرکگورِ نازنین کمی منظورش رو از تکرار انتزاعی بیان می‌کنه و در انتقال این منظور به منِ خواننده موفق نیست اما مقاله‌ی مترجم در انتهای کتاب کمک می‌کنه بفهمیم کتاب چه موضوعی رو می‌خواسته به ما بگه. اما داستان قابل فهم‌تر کتاب از روایت عاشقانه‌ای که داره بیان میشه با نثر بسیار زیبایی بیان شده و چون تجربه‌پذیرتره، فهمش هم آسون‌تره

پ.ن: ترجمه‌ی بسیار خوب صالح نجفی در همین فهم حداقلی من از کتاب بسیار موثر بود.