یادداشت م. مهدی اسماعیلی

        اولین سفرنامه ای بود که از آقای ضابطیان خوندم
مربوط به اوایل دهه هشتاد
جذاب بود و پر از تجربه های جدید
سفرنامه ها، تصورات آدما رو درست میکنن از شهر و کشورهای دیگه
یه نکته جالبم داشت
یه جایی انتقاد میکنه به خرج هایی که ایران در سوریه میکنه
و میگه کاش برای ساخت مقبره یا گسترش تفکرات دکتر شریعتی خرج می شد
فکر میکنم حالا دیگه مشخص شده چرا ایران تو اون کشورا پول خرج می کرد...