یادداشت فاطمه غلامی

        کتاب در مورد یه دختر تنهاست، پشت سرش کلی حرف و حدیث هست و زندگی مصیبت باری داره. فضای کتاب به سالهای نزدیک انقلاب برمی‌گرده. یه فضای تاریک و غمگینی داره. نویسنده بین داستان اصلی دائما در حال گریز زدن به گذشته‌ی دختره و این گریز زدنه معلوم نیست کی اتفاق میفته و ریتم مشخصی نداره. چیزی که این کتاب رو زیبا کرده قلمشه، با اول شخص کتاب نوشته شده، و واقعا اگر قلمش نبود خود داستان سیر چندان جذابی نداشت تا مخاطل رو به خوندن ترغیب کنه. نحوه روایت اتفاقات، احساس خود دختر، احساسات بقیه و غیره باعث جذابیتش شده.