یادداشت

        خیلی از ماها،توی ایستادگی در عقاید و افکارمون موندیم،دوست داریم نرمش کنیم چیزی نگیم تا همه دوستمون داشته باشند،یا گاهی اوقات ممکنه ترس،جرات ابراز وجودو در راه عقیدمون از ما بگیره.تو این کتاب،شهید مطهری بهمون یاد میده که انسان مکتبی چه ویژگیایی داره،و اصولا اگر انسان عقیده مند باشه،خواه ناخواه دشمن پیدا میکنه.مثال کلیشون در این کتاب هم حضرت علی هستند که هم دوستان و عاشقان شدیدی داشتند(که حتی میگفتند تو خدایی نعوذ بالله) و هم دشمنان زیادی داشتند از یهودی تا مسلمان.به همه کسایی که گرفتار سکوت و درجا زدن هستند پیشنهاد میکنم این کتاب از شهید مطهری عزیزو