یادداشت زهرا تقی خانی

        «هرگز از یاد مبر که بدن چیزی بجز اندیشه نیست.»

جاناتان مرغ دریایی، قصه‌ی یه پرنده‌ست که نمی‌خواد فقط تو آسمون بمونه و می‌خواد واقعاً پروازو زندگی کنه. به جای اینکه تو چارچوبای تکراری گیر کنه، جسارت تغییرو انتخاب می‌کنه، حتی اگه این انتخاب تنهاییشو بیشتر کنه. کتاب نشون می‌ده که درست بودن یه مسیر لزوماً به این معنی نیست که بقیه هم قبولش کنن و گاهی هرچقدر هم تلاش کنی، بقیه قرار نیست بفهمن. ولی یه چیز همیشه ثابته: هر چیزی با تمرین و تداوم شدنیه.

اونقدری که فکر می‌کردم نتونستم با داستان ارتباط بگیرم. ایده‌ای که مطرح می‌کنه ارزشمنده، ولی نوع روایتش برام زیادی ساده بود. شاید قصه عمداً خواسته نمادین و شعاری باشه، شاید هم اگه شخصیت‌ها بیشتر پرداخت می‌شدن و داستان پیچیده‌تر بود، بیشتر درگیرش می‌شدم—نمی‌دونم. ولی حس کردم یه چیزی کم داره و نتونستم کامل باهاش همراه بشم.