یادداشت راضیه بابایی

        قرنطینه یک رمان رئال است در بستر تاریخی. زمان و مکان ساختگی‌اند. شهرها، آدم‌ها و جکومت‌ تخیلی هستند. این دنیای خیالی شبیه دوران قرون وسطیِ اروپاست. 

یک بیماری به نام اسکورج بین مردم فراگیر شده است. یک دختر و پسر که جز طبقات پایین جامعه هستند توسط ماموران حکومت که باید بیماران را جمع آوری کرده و به قرنطینه بفرستند، دستگیر می‌شوند. ورود آنها به جزیره‌ای میان آبها در میان بیمارانی که مانند محکومین در زندان به سر می‌برند، آغاز ماجراست. 

تعریف قرنطینه را شنیده بودم. از آن دست کتاب‌هاست که نوجوانان اهل ماجراجویی دوست دارند. داستانی پر از تلاش و کنش و فعالیت که صحنه‌های پرهیجان آن خواننده را به وجد می‌آورد.

قرنطینه از آن کتاب‌هاست که جان می‌دهد برای اقتباس سینمایی. اما در مقام کتاب پرگویی‌های راوی اول شخص خسته‌ام کرد. نه اینکه ترجمه مشکل داشته باشد، از روانی متن و فهم منطق داستان و اتفاقات می‌شد فهمید کار مترجم بد نبوده است. 
تعادل بین گفتن و تصویر دادن وجود ندارد. مسئله دیگری که با کتاب داشتم پیرنگ عجیب و غریبش بود. نه اینکه پیرنگ کار پیچیده باشد و غیر قابل فهم اما به عمد در هم پیچیده می‌شد تا اتفاق دیگری را رقم بزند. 
در مجموع شاید طولانی شدن کتاب به همان دلایل بالا باشه  و اگر نویسنده کمی جمه‌جورتر می‌نوشت این ایرادات به چشم نمی‌آمد. امیدوارم زودتر فیلمی براساس کتاب بسازند فیلم جذابی خواهد شد.
و اما خط عاشقانه‌ی داستان
دو نوجوان ما حواسشان به هم هستند. در مورد علاقه به هم و توجه به هم مکالمات محدودی داره که برای نوجوان جذاب است. در اتفاقات و حوادث تماس بدنی دارند نه در حد مثبت ۱۸ ولی به هرحال هست. این هم برای اطلاع دوستانی گفتم که روی این موارد حساس هستند.
امتیاز کتاب ۴ از ۵ و مخاطب اثر نوجوان ۱۲،۱۳ سال به بالاست.