یادداشت فاطمه اصغری

        کتاب را از این نظر که نمایانگر تجربیات حقیقی  مرتبط با روضه و دستگاه امام حسین بود، دوست داشتم. البته بعضی روایت ‌ها را بیشتر، مثل روایت‌های  «کهنهٔ شرم»، « وضعیت غریب نوهٔ عباس بنگر»، « کتیبهٔ سفید واترلو» ،« دورادور» ،« به هیات تازه مادرها » و « گیسوی حور در امین حضور».  
بی سر و ته بودن بعضی روایت‌ها هم کمی آزار دهنده بود و انگار  انتظار داشتی روایت حدأقل پایان‌بندی نسبتاً معقولی داشته باشد، اما یک دفعه تمام می‌شد!  
در کل بعد از خواندن این کتاب، احساس می‌کنم تجربیاتم  از  مجلس عزای امام حسین پربارتر شده، انگار پای صحبت خاطرات روضه نشسته بودم و با بخش‌هایی از آن احساس همدردی می‌کردم و سر تکان می‌دادم. حتماً کتاب‌های بعدی این مجموعه را هم می‌خوانم.