یادداشت زهرا رضائی

        این کتاب را یک نفس خواندم و تمام کردم و از خواندنش لذت بردم.

کلا خوب نوشتن در مورد موضوعات علمی تخیلی طوری که کتاب شبیه مجموعه ای از ایده های جنون انگیز  نباشد، سخت است و نویسنده خوب از این موضوع برآمده و شما را آرام آرام به دنیای خود می برد. بعضی جاهای کتاب از اینکه می‌دیدم شخصیت کتاب که به اجبار به زندگی بدوی برگشته، در عین حال به اصول علمی و روانشناسی هم فکر می کند، خنده ام می‌گرفت از این پیچیدگی و تناقض آدمی.

زاویه نگاه متفاوت به عشق و اینکه چطور می شود که انسان آنقدر یک چیز غیرواقعی را با خود تکرار می کند که باورش می شود و آن باور را سرچشمه کارهایش قرار میدهد، هم از دیگر قاب های متفاوت کتاب برای نشان دادن لایه های انسان است