یادداشت مریم محسنی‌زاده

        کتاب "تکرار یک تنهایی" جستارهایی از حیات شهید سیدمرتضی آوینی است در جهت شناخت بخشی از شخصیت بزرگوارش. متن‌هایی از زبان‌ دوستان، همکاران و «سید شهیدان اهل قلم». جستار "من از یک راه طی شده حرف می‌زنم" بسیار دلنشین است.
کامرانِ خوش‌سیما، شیک‌پوش، مغرور و مدِروزِ قبل از انقلاب، گاه شعر می‌گفت و کارهای اخوان‌ثالث، فرخزاد و شاملو را دنبال می‌کرد. به شب شعر و گالری نقاشی می‌رفت‌. موسیقی کلاسیک گوش می‌داد و آخرین صفحات جاز و پاپ را می‌شناخت. از زیروبم استایل روشنفکری خبر داشت و همهٔ این راه را طی کرده بود.
او انگار خودش را در انقلاب پیدا کرد. قبل از انقلاب جهت‌گیری سیاسی نداشت اما همیشه رگه‌های معنوی داشت. هنرمند روشنفکر با گرایشات کاملاً غربی، در اثر رویارویی با اندیشهٔ انقلاب تبدیل شد به انسانی روشن و عمیق با گرایشات فوق‌العاده دینی. 
در نوشتن ید طولایی داشت و نوشته‌هایش تأثیرگذار بود. در کنارش به مستندسازی روی آورد. برای نماها و راش فیلم، مدام یادداشت برمی‌داشت.
با شروع تغییرات، از خودی و غیرخودی آزار می‌دید. اما صداقت و ادب در کار و رفتارش را حفظ کرد. باهوش، جرأتمند، پرکار و فعال بود. روزی ۱۸ ساعت برای خدا کار می‌کرد و درقبالش حقوق و مزدی نمی‌خواست. شب‌بیداری می‌کرد و نماز شب می‌خواند. کاریزمایی داشت که بهش ابعادی جذاب می‌داد و همه را جذب خود می‌کرد.