یادداشت نرگس بامری

        سال سوم کارشناسی بودم، سرکلاس GIS بودیم، داشتیم بااستاد درباره ی زندگی و انسان ها حرف میزدیم، استاد گفت بچه ها کتاب سه شنبه ها باموری رو حتما بخونید، من حاشیه ی دفترم یادداشتش کردم، اون اوایل هی یادم میرفت و میرفتم سراغ دفترم و چک میکردم اسمش رو ولی فقط درحد همون چک کردنِ اسم موندو گذشت و کارشناسیم تموم شد و ازاون شهر رفتم و نخوندم کتاب رو تا برا استادم تعریف کنم خوب بوده یابد... تودوره ی ارشد که تهرانم، یعنی همین دوسال قبل، ازجلوی کتابفروشی های انقلاب رد میشدم که یه عنوانِ آشنا دیدم و یادم اومد همون کتابه و باخوشحالی که بالاخره به وصیتِ استادم عمل میکنم، خریدمش ... و خیلی سریع خوندم و تموم شد، دیدم استادم راست میگفت و خدا خیرش بده که اینو گفت هرجا که هست.
و الان  اگه بخوام یکی ازتاثیرگذارترین کتاب ها برای خودم رو بگم، قطعا اون کتابِ سه شنبه ها با موری هستش...
بنظرم کتابیه که میشه تمام صفحاتش رو خط خطی و سیاه کرد بسکه همه ش پیام و درسه، لااقل برای من اینطوره و به همه ی دوستانم سفارش کردم خوندنش رو ...
خیلی ازآدما به اشتباه فکر میکنن چون داستان زندگی یه بیمار رو روایت میکنه، حتما خیلی خسته کننده و مایوس کننده س، اما اصلا اینطور نیست بلکه برعکس به تو حسِ خوب میده برای ادامه ی زندگی و مهمتر زندگیه متفاوت تر و زیباتراز قبل.
منکه شخصا بعداز خوندن سه شنبه هاباموری، آدمِ صبورتر، مهربون تر، خوش بین ترو درعین حال واقع بین تری شدم ...
سعی میکنم به جهان به چشم یک سفر یا فرصت نگاه کنم که به ما داده شده و باید ازش به بهترین نحو استفاده کنیم، شادباشیم و این شادی رو به انسان های دیگه هدیه بدیم، مهر بورزیم  به همدیگه ...
خلاصه که بله یکی از کتاب های محبوبِ من هستش🤍