یادداشت نازنین زهرا پوررمضانی

        از همان صفحات اولیه ی کتاب لا به لای خط ها که گم میشدم  به خود فکر میکردم که در وصفِ این اوصاف، در وصف ماجرای غرقِ بدون غریق نجات چه باید گفت؟ اصلا چه میتوان گفت؟
و رفته رفته اما جناب نادر که با قلمشان ما را هم غرق و محسور کرد، شیرفهم شدم که قضیه از چه قرار است.
از قرارِ مردی در تبعید ابدی. بزرگ مردی که چشمان تنگ نظر و زبان های ریا کرده تاب دیدن و شنیدن و بودنش را نداشت. او بدیع بود اما بدعت نبود و در زمانه خویش بلکم غریب..
اما او هیچگاه محدود به زمانش نشد باقی ماند تا ابد برای تمام آیندگان که او را بشناسند و از غرقش در شراب خمخانه ی الهی مست شوند و مسیر غرق بچشند؛
خلاص