یادداشت پواد پایت

                از همه‌ی جستار‌های اطراف بیشتر دوستش داشتم. مسیر ذهنی‌ای که گاپنیک در موضوعات نسبتا ساده‌ی جستارهاش طی می‌کنه واقعا خاصه. یه جورایی آدم به این نگاه حسودیش میشه.
طبعا مثل هر مجموعه‌ی جستار یا داستان دیگری همه‌ی جستار ها به یک اندازه لذت بخش نیستند و بعضی هایشان خیلی دغدغه‌ی من نبود ولی از نگاه گاپنیک در همان موضوعات هم میشه لذت برد به نظرم. 
من جستار اطلاعات، دست آخر و صندلی راننده رو خیلی دوست داشتم.