یادداشت میم صالحی فر

        داستان این جلد رو بیشتر دوست داشتم.
یک هم سرویسی که دهانش بوی بدی می‌ده و دنیا در تلاشه تا جوری این مشکل رو به اون دختر منتقل کنه. پس با مادر و معلم متفاوتش مشورت می‌کنه و در نهایت راه‌های مختلفی رو میره و حواسش هست که دوستش ناراحت نشه.
زبان طنز و پرحرفی‌های دنیا همچنان توی این داستان هم هست. این دوست جدید که دهانش بوی بد میده هم دختری هست که مادرش رو از دست داده و با پدرش زندگی می‌کنه.
یه نکته‌ای که به نظرم جای تامل داره مطرح شدن هیات منصفه و بهتر بودن نظر یک هیات چند نفره نسبت به نظر یک نفر هست که از کارهای متفاوت خانم معلم کلاس دوم برای قضاوت در مورد اتفاقات مربدط به کلاس هست
از انتقاداتی که به جلد قبل داشتم تصویرگری همچنان پابرجاست اما توی این جلد یک جمله می‌شنويم کا مادر دنیا همه‌اش درس می‌خواند اما پس چرا هیچ وقت او را در حال درس خواندن در داستان نداشتیم تا بدینجا؟!