یادداشت زهرا ساعدی

        از آن کتاب‌هایی بود که از چاپ شدنش تعجب کردم. مزخرف واقعی. نه داستان خوب بود نه شخصیت‌پردازی داشت و نه حتی خوش‌خوان بود. انگار نویسنده سعی کرده بود یک کتاب پر از جملات قصار و مناسب برای کپشن اینستاگرام تولید کند که موفق شده بود منتها این جمله‌ها هیچ ربطی به هم نداشتند و فقط یک مشت جمله چرت‌وپرت بودند که به زور یک داستان آبکی و مزخرف مزین به فانتزی‌های نویسنده به هم چسبانده شده بودند.