یادداشت پارسا

                سلام . نوشتن درباره ی فیودور  بزرگ سخته . شایدم برای من اینجوریه؟.  قمارباز رو در مقاطع مختلف و با فاصله ی زمانی متفاوت مطالعه کردم. هر بار  مثل نور تابیده شده به منشور یه طیف  خاصی  برام برجسته و نمایان شده. قمار  پر از ریسک است  . فاصله بین خوشبختی  و بدبختی درآن فقط چند دقیقه است.  و اصراری که اشخاص برای گام برداشتن در آن ، جهت فنا دارند.  روزی  همای سعادت بر دوش داری و پول پشت پول و آنگاه میخواهی همه را در این کامیابی شریک کنی و خرج و خرج و خرج. گاهی حرص و آز درونت بیدار میشود  برای کسب پول بیشتر انچه بردی را از کف میدهی .  و گاهی از ابتدا در مدار باخت و تلخ کامی  قرار داری و برای اینکه به خودت ثابت کنی شوربخت نیستی بیشتر در باتلاق فرو میروی و این اعتیاد قمار است . در هر حال و شوری ،باخت در انتها آعوشش را برایت باز میکند ‌. افراد در داستان همگی در قمار  زندگی حضور دارند. همه می دانند که در انتها خوشبختی در انتظارشان نیست  ولی باز به قمار ادامه میدهند  چون معتاد به آن شده اند ، ژنرال و معشوقه اش ،مرد فرانسوی حتی انگلیسی نیک ترسیم  شده  همه در روابط قمارگونه زندگی  دست و پا می زنند .  اما فقط  معلم خصوصی ، بی پروا بر زبان جاری میکند و به نوعی وجدان بیدار  است . او  صادق است با خودش  و با اشخاص محیط پیرامونش. او تخریب خودآگاهانه را انتخاب کرده است.  او میداند چه میکند و میداند برای چه هدفی به رولت روسی مشغول است. او به نظرم تنها فرد عاقبت به خیر داستان است . مردی که همیشه چند سکه برای قمار بعدی در جیب دارد. بقیه دنبال قمار  با حساب و  کتاب  و منفعت طلبی  هستند و آنچه نصیبشان میشود  تناسبی با آمال آنها ندارد. آنها نمیدانند که حتی  قمار هم دل شوریده میخواهد‌ . رهایی از روابط دست و پا گیر انسانها و رسیدن به کمال،   شوریدگی میخواهد و یک نوع جنون ملیح. (در مورد ملیح بودن جنون فقط میگویم یک حس است شرح بیشتر  بماند بعد). داستایفسکی  زندگی را نوعی قمار میدانست و انسانها را قمارباز؟ نمیدانم این برداشت من است و درست و غلطش پای راقم سطور. اما داستایفسکی بزرگ ، روحت شاد که هر چه از تو میخوانم   باز  جالب است و شگفت .  برای ارج نهادن به مقام این نویسنده بزرگ و کیفی که از مطالعه آثارش بهمان دست میدهد ،  یک دقیقه سکوت کنیم . ممنون