یادداشت Zeinab

        اصلا به اندازه‌ی بقیه‌ی مجموعه‌ی عاشقانه‌های کلاسیک خواندنی و جذاب نبود.
از جین آستین بیشتر ازین توقع داشتم شاید چون اولین اثری که از او خواندم(غرور و تعصب)، بهترین اثرش بوده.
نمی دانم چون آن را چند سال پیش خواندم فکر میکنم خیلی بهتر از عقل و احساس است یا نه، واقعا هست. 
به هر حال عقل و احساس روند کندی دارد و به نظرم داستان آنقدر قابل پیش‌بینی و بی هیجان است که کشش ایجاد نمیشود و خواننده به داستان ترغیب نمی‌شود. 
شخصیت پردازی ها همانطور که از جین آستین توقع می‌رود قوی است اما اینکه باز یک عاقل در کنار انسان های احساسی قرار گرفته و کارهای احمقانه می‌بیند و حرص می‌خورد تراژدی ای تکراری است که در غرور و تعصب هم بود.(و من را یاد فیلم های مهران مدیری می‌اندازد)

خلاصه با احترام به جین آستین و آثار عاشقانه‌ی کلاسیک باید بگویم، دوستش نداشتم.