یادداشت •𝙺𝚑𝚊𝚝𝚎𝚛𝚎𝚑•

        "و من مردم..." اولین جمله کتاب بود.

کتاب پر بود از تصاویری که آدم را به یاد فیلم های فانتزی هالیوودی می‌انداخت، تصاویرش برایم جدید بود و دوستش داشتم، اما محتوای آن را بیشتر... 

محتوایش همچو کتاب سه دقیقه در قیامت و تصاویرش یادآور فیلم ارباب حلقه ها و ترکیبشان یه حس ضد و نقیضی را به آدم منتقل میکرد،ولی بازم همینکه تا حدودی تصاویر به نوشته ها ربط داشت، ترکیب را، فارغ از تضادش، زیبا کرده بود. 

کتاب سخت تکان دهنده بود و در عین حال تحسین برانگیز. اینکه عالمی حدود یک قرن پیش توانسته چنین رمان فوق‌العاده‌ای خلق کند، آن هم در دورانی که تجربه‌های نزدیک به مرگ و مباحث زندگی پس از مرگ به شکل امروزی مطرح نبود، واقعاً جای تقدیر دارد. 

یکی از مشکلات ما این است که مرگ و برزخ را از یاد برده ایم و از بس هی راجع به آنها حرف های تکراری و سنگین شنیده ایم دیگر حوصله خواندن کتاب ، دیدن فیلم و برنامه ای مرتبط با این مباحث را نداریم (خودم را می‌گویم). 

به شدت مطالعه آن را پیشنهاد می‌کنم، زیرا بسیار مفید است و یاد مرگ را به شکلی نو و در قالب داستان به خواننده منتقل می‌کند و در عین حال کوتاه و روان هم هست. 

جالب است که حضرت آقا درباره نویسنده کتاب "آقای نجفی قوچانی" به نقل از شهید مطهری فرموده‌اند که گویا اهل مکاشفاتی بوده اند و این داستان ممکن است برگرفته از مکاشفات ایشون بوده باشد ( همین‌قدر جذاب...)