یادداشت نرگس عمویی

        نمایشنامه‌ای خیلی روون بود و سریع خوانده می‌شد. 
از لایه‌های احساسی‌ای از آدم می‌گفت که اینجوری بودم که چه جاندارهای عجیبی هستیم:)) انگار خیلی موقع‌ها خودمونم نمی‌دونیم چی می‌خوایم و بر حسب موقعیت، حس‌هاییمون نابه‌جا بر حس دیگه‌ای غالب می‌شن. مثل غرور بر عشق. 
که انگار چه‌قدر بعضی وقت‌ها برای فهمیدن دیره. برای کنار زدن لایه‌های رویی و رسیدن به حسّ واقعیت.