یادداشت فرنوش

        خوب بود اما  عالی هم نبود. خوندنش یه آرامش خاصی داشت. نکته جالب کتاب‌های کره‌ای اینه که انگار نشستی داری با نویسنده گپ می‌زنی و اون برات درد و دل می‌کنه و وسطش یه سری حرف‌های قابل تامل هم می‌زنه بهت.
چپتر آخرش خیلی باب میل من نبود. به درد کسایی که شکست عشقی خوردن می‌خوره ولی در کل هر کسی حداقل با یه بخشش می‌تونه همزادپنداری کنه یا لبخند بزنه.
کتاب‌های خیلی قوی‌تر از این هم هستن ولی به هر حال خوندنش خالی از لطف نیست.