یادداشت FiFi

        بذارین از توضیحات پشت کتاب وام بگیرم:
« ساناز اسدی، با ضرباهنگی درست و فصل‌هایی کوتاه و با استفاده از قاب‌هایی که به قالب عکس نزدیک‌اند، روایتی خواندنی و شاعرانی می‌سازد از فقدان و خاطره که در هر قدنش برای مخاطب فرصتی تازه فراهم می‌آورد تا قهرمانش را تجسم کند.
استعاره بزرگ این ماجرا، فقدان و بازگشت مدام پدران در تاریخ ماست.»

قلم نویسنده و ارتباطش با خواننده رو ستایش  می‌کنم که موقع خوندن این نوولا، چیزی از گذر زمان  حس نشد.
به‌خصوص در آخرین صفحات
به‌خصوص آخرین صفحات...