یادداشت پیمان قیصری

        هرگز کسی اینگونه فجیع به کشتن خود برنخاست که من به زندگی نشستم
✨

و آغوش ات
اندک جایی برای زیستن
اندک جایی برای مردن
✨

کوه با نخستین سنگ ها آغاز می شود
و انسان با نخستین درد
و من با نخستین نگاه تو آغاز شدم
✨

آن چشم ها
پیش از آن که نگاهی باشد
تماشایی است
✨

ای شعرهای من، سروده و نا سروده
سلطنت شما را تردیدی نیست
اگر او به تنهایی خواننده ی شما باد
✨

من باهارم تو زمین
من زمینم تو درخت
من درختم تو باهار
ناز انگشتای بارون تو باغ م میکنه
میون جنگلا تاق ام میکنه
تو بزرگی مثل شب
اگه مهتاب باشه یا نه
خود مهتابی تو اصلا خود مهتابی تو
✨