یادداشت نرگس عمویی

        کوتاه بود ولی به دلم نشست واقعاً. چه‌قدر واقعی بود و ملموس.
اون‌جاییش که گفت:" راستی راستی زندگی یعنی اینکه توی یه تیکه جا هی بری و برگردی تا پیر شوی و دیگر هیچ؟ یا اینکه طور دیگری هم توی دنیا می‌شه زندگی کرد؟"
و جاییش که گفت:" شما زیادی فکر می‌کنید. همه‌اش که نباید فکر کرد. راه که بیفتیم، ترسمان به کلّی می‌ریزد."
رو قشنگ حس کردم.