یادداشت زهرا احمدیان

        من از جای جای کتاب لذت بردم. با اینکه جا به جایی زمانی یکم اذیتم کرد ولی باز هم باعث نشد که بهش پنج ستاره ندم. صفحه آرایی و اسم کتاب رو خیلی دوست داشتم. فونت کتاب هم پسندم بود. 
و اما خود شهید ... 
این بزرگ مرد که خستگی ناپذیر مجاهدت میکرد. علاوه بر مجاهدات های بی پایانش من شیفته ی ادب، متانت، تواضع و بزرگی روح این انسان شدم. انسانی که وقتی روی زمین زندگی می کرد هم بوی آسمانی ها رو میداد. 
شهید بلباسی معصوم نبود ولی به من ثابت کرد الگو گرفتن از معصوم فقط به حرف نیست، به عمل باید نشون داد. غبطه میخورم به روحیه همچین آدم هایی.
صبوری و همراهی همسر شهید برای من ستودنی بود. شنیدم همین تازگی ها روایت زندگی شون رو به قلم خودشون نوشتن  که در اولین فرصت دوست دارم اون رو هم مطالعه کنم.