یادداشت محمدقائم خانی

        هم شیرین، هم عمیق، هم متنوع.

نثر گیرا، پر از اطلاعات، با کمترین جهتگیری، اما معطوف به احیای مدنیت در افغانستان.

چقدر خواندن این کار برای زدودن تصاویر رسانه ای غلط انباشته در ذهن ما، لازم است.

ما که به تغذیه پفکی از رسانه ها عادت کرده ایم اما خودمان را کارشناس کامل هر موضوعی می دانیم، همه چیز در این کتاب از حافظه مان رنگ می بازد. متوجه می شویم بهتر است سکوت بکنیم و بشنویم.

گستردگی افغانستان را می بینیم. از توهم یکپارچگی بیرون می آییم. عمق مسائل یک کشور مهم را درک می کنیم. پیشینه تاریخی برایمان جدی می شود. نظرگاه مذهبی، صیقل می خورد. دوباره مفهوم قومیت را با ابعاد متنوعش درک می کنیم. 

با این نوشته، انسان افغانستانی کمی از پشت مه غلیظ رسانه ها، بیرون می آید. از تیپ خنده دار مرد افغان فاصله می گیریم و آنها را به عنوان شخصیتهای پیچیده لمس می کنیم. بخشی از زمینه سازنده داستان هایی که تا به حال از افغانستان خوانده ایم را متوجه می شویم.
      
75

5

(0/1000)

نظرات

عجیبه واقعا! توی این بیست و چهار ساعت، سومین باریه که نام هادی معصومی زارع رو می‌شنوم. درحالی که تا دیروز هیچ شناختی ازش نداشتم!

0