بریده‌های کتاب زهرا سادات گوهری

ظالمانه‌ترین حقیقت درباره‌ی جنگ این بود که عشق ورزیدن را به خطری مرگبار تبدیل می‌کرد.

گاهی اشیایی که عزیز می‌داریم، حتی بیشتر از آن‌ها که دوستشان داریم، ماهیتمان را بازگو می‌کنند.

واقعا عاشق این هستم که کتاب‌فروشی‌ها و کتاب‌فروش‌ها رو ببینم. کتاب‌فروش‌ها واقعاً نسل خاصی هستن. هیچ‌کدومشون با عقل سلیم، کارمند بودن توی یه کتاب‌فروشی رو واسه حقوقش انتخاب نمی‌کنن. هیچ‌کدوم‌شون هم با عقل سلیم‌شون نمی‌خوان یه کتاب‌فروشی داشته باشن؛ چون سودش خیلی کمه. پس عشق خواننده‌ها و کتاب‌خوندنه که باعث می‌شه این کار رو انجام بدن، به علاوه‌ی اولین پول کمی که از کتاب‌های جدید گیرشون میاد.

واسه همینه که کتاب‌خوندن رو دوست دارم: یه چیز کوچیک، تو رو به یه کتاب علاقه‌مند می‌کنه و همون چیز کوچیک، تو رو به سمت یه کتاب دیگه می‌بره و یه چیز دیگه توی اون، می‌بردت به سمت سومی. با تصاعد هندسی پیش‌روی می‌کنه؛ بی‌انتها و لبریز از شادی و نشاط.

شاید کتاب‌ها نیرویی مرموز و قدرتمند دارن که اون‌ها رو به سمت خوانندگان خوب‌شون می‌بره. اگه اینطوری باشه چقدر خوب می‌شه.

((هر مسئله‌ای یه راه‌حلی داره. البته این چیزیه که یکی از همکارهای نزدیکم میگه. گاهی خیلی طول می‌کشه که راه‌حلی رو پیدا کنی؛ حتی اگه درست جلوی دماغت باشه.))

پس اگر تصمیم گرفتید به جای این کتاب، لغت‌نامه را بخوانید، می‌توانید از قسمت‌های راجع به °عصبی° و °مضطرب° بپرید و چیزهایی را هم نخوانید که تمام شب، در حالی که گریه می‌کنید و موهایتان را می‌کَنید، نمی‌گذارد خواب به چشمتان راه پیدا کند.

چطوره که تو می‌تونی تا این حد از هیتلر متنفر باشی، ولی بعد برگردی و تو کشور خودت به دیگران ظلم کنی؟

اما این یک حقیقتِ تلخِ زندگی است که گاهی وقتی کسی یکی از عزیزانش را از دست می‌دهد، دوستانش از او دوری می‌کنند، آن هم موقعی که حضورشان بیش از هر وقتی لازم است.

خوبی نویسندگی این است که این شما هستید که انتخاب می‌کنید.

من طرف اسلانم، ولو اینکه اسلانی هم وجود نداشته باشد. می‌خواهم تا وقتی می‌توانم مثل نارنیایی‌ها زندگی کنم، ولو اینکه نارنیایی هم وجود نداشته باشد.

((ما همگی وقتی بهایی ندارد وظیفه‌مان را انجام می‌دهیم. پس هر گامی که در جاده‌ی شرافت برداریم، چقدر آسان است. با این همه دیر یا زود در زندگی هر انسانی روزی می‌رسد که دیگر آسان نیست. روزی که باید انتخاب کند.))

یکی از بزدلانه‌ترین کارهایی که مردم عادی می‌کنند این است که چشم‌هایشان را بر واقعیت می‌بندند.