بریده‌ کتاب‌های 🇵🇸زهرا سادات گوهری🇵🇸

نور!دوربین!اسلاتر!

اما وقتی به اندازه ی کافی مرگ آدم‌ها را ببینی، متوجه می‌شوی که زندگی مثل فیلم های سینمایی یا کارتون نیست. آدم نمی‌تواند همه را نجات بدهد. این اختیاری نیست.

وقتی تو خانواده داری، چه نیازی به دوست است؟

درس های بزرگ از دل ماجراهای سخت به دست میان.

اگه همه‌ی عمر نگران ضربه خوردن باشی، هیچ‌وقت طعم واقعی زندگی رو نمی‌چشی. نباید از ترس اتفاق های بد اون‌قدر خودت رو پنهان کنی که راه اتفاق های خوب رو هم به زندگی‌ت ببندی.

اوه الکس، به خودت سخت نگیر و از لحظه لحظه ی زندگی‌ت لذت ببر‌‌. هر اولین تجربه ای فقط یه بار اتفاق میفته.

تا زمانی که کسی با قلب شریف روی زمین باشه، همیشه یه راهی هست که خوبی بر بدی پیروز بشه.

تو نمی‌تونی یه آتش رو با آتش‌های بیشتر بخوابونی.

مردم فقط تا وقتی دوستت دارن که یه استفاده ای ازت می‌برن. ولی به محض این‌که چیزی بگی یا کاری کنی که دوست نداشته باشن، همه ی اون به به و چَه چَه ها تو قلب هاشون می‌خشکه.

چیزی که تو رو نکُشه، مطمئناً قوی‌ترت می‌کنه.

ما از دوستی بر‌نمی‌تابیم . اما شاید بخشی از دوستی ملامت کردن بلاهت دوست باشد .

یکی از اولین چیزهایی که سِبا به او یاد داده بود همین بود که هر کس راه زندگی را خودش انتخاب می کند و باید پای عواقب این انتخاب هم بایستد و آنها را تحمل کند.

ما فقط می‌کشیم یا می‌میریم. شکوه و افتخار در خود مبارزه است، نه در چیزی که بعد از آن گفته می‌شود یا انجام می‌شود.

مشکل آدم های معمولی این است که زندگی را زیادی جدی می‌گیرند.