بریده‌های کتاب زهرا عالی حسینی

یکی از معانی سیاسی نبودن همین است که انسان نسبت به سرنوشت دیگران بی‌تفاوت باشد و این همان بی‌رحمی است که گفت: 《تو کز محنت دیگران بی‌غمی/نشاید که نامت نهند آدمی.》

گاهی اوقات ما آدم های بی‌رحمی هستیم، ولی خودمان نمی‌دانیم. اگر صد نفر انسانِ بی‌گناه را جلوی ما سر بِبُرند می‌گوییم:《بی‌خیال! فقط کسی ما را اذیّت نکند و به ما آسیبی نرساند، عیبی ندارد، سرِ من را که نبریده‌اند!》

کودکان فقط مفهومی کلی از آنچه می خواهند انجام دهند در ذهن دارند و برایشان مشکل است منظور خود را منظم کرده و آن را بیان نمایند. بسیاری از والدین نیز بدون توجه به این نکته فقط به تعبیر و تفسیر خود از گفتار و رفتار فرزندشان بسنده میکنند و به آن قانع می شوند. در صورتی که اگر حرکات و گفتار و اندیشه های کودکان برای والدین فهم پذیر نبود لازم است از آنها توضیح بیشتری بخواهند. با این روش، افزون بر اینکه والدین به کودکان فرصت می دهند مقاصد خویش را بیان نمایند، در آنان انگیزه ایجاد میکنند و علاقه خودشان را نیز بیش از پیش بر او آشکار می سازند. چنانچه کودکان به این روش عادت کنند تمام اعمال خود را منطقی ترو عقلانی تر انجام خواهند داد و در موقع ارتباط با اطرافیان ، مخصوصاً کودکان از سویی بهتر میتوانند خواسته ها و ذهنیات خود را به آنان منتقل کنند و از سوی دیگر سعی میکنند به انتظارات فرد مقابل دقیق تر بنگرند و مطالب او را بهتر بفهمند. در این صورت کودکان از هر نزاع و کشمکشی جلوگیری خواهند کرد.

وقتی والدین کاری را به‌جای فرزندشان انجام می‌دهند، ناخودآگاه طبق میل درونی خودشان رفتار کرده‌اند و با زبان بی‌زبانی می‌گویند انتظار داشته‌اند فرزندشان زودتر بجنبد یا کار را بهتر انجام دهد یا اینکه نحوه کار او والدین را قانع نکرده است. اگر این رفتار والدین ادامه یابد، در کودکان نوعی بی‌علاقگی به تمام فعالیت‌های روزانه‌شان به وجود خواهد آمد. کودکان در مقابل این رفتار والدین دو نوع واکنش از خود بروز می‌دهند: ۱.به تمام فعالیت‌ها بی‌اعتنایی می‌کنند؛ ۲.رفتاری تهاجمی به خود می‌گیرند. هر دوی این رفتار ها مخرب بوده و باعث ناسازگاری کودکان در مدرسه و جامعه می‌شوند؛ زیرا کودکان نیز باید مثل سایر اعضا عمل کنند و در مدت کوتاهی مطالب و فعالیت‌های زیادی را که در کودکی نیاموخته‌اند، فرابگیرند و سازگاری‌های اجتماعی بسیاری از خود نشان دهند؛ اما چون تحمل این وضعیت برای آنان سخت و ناخوشایند است و ممکن است موفق به این کار نشوند، خیلی زود از مدرسه خسته و بیزار می‌شوند.

در شب معراج وقتی پیامبر اکرم(ص) از خداوند متعال سوال می‌کند:«کدام رفتار با ارزش‌تر است؟» خداوند متعال به کم‌خوری و حفظ زبان اشاره می‌فرمایند، سپس اثر آن را «حکمت» ذکر می‌کنند، بعد اولین اثر این حکمت را خبر یافتن شخص از عیوبش بیان می‌فرمایند.

اگر تکبّر داشته باشیم ممکن است آن را به‌صورتِ دیگری بُروز دهیم و به خودمان بگوییم:«ببین الان نان در تواضع کردن است، مگر تو نمی‌خواهی بزرگ بشوی؟ تظاهر به کوچکی بکن تا بزرگ بشوی»! فقط خدا می‌داند ما چه ماری در آستین خود داریم.

سلیمان گفت:«معاویه هلاک شد و حسین از بیعت سر باز زد و به مکه رفت. شما شیعه او و شیعه پدر او هستید. اگر می‌دانید که او را یاری می‌کنید و با دشمن او جهاد می‌کنید، سوی او بنویسید و او را بیاگاهانید. و اگر بیم آن هست که سستی کنید پس او را فریب ندهید.» همه گفتند:«ما او را یاری کنیم و نزد او جهاد کنیم و به کشتن تن در دهیم پیش او.» گفت:«پس بنویسید.»