بریده‌های کتاب S.naziri

دیزرائلی: اروپاییان از پیشرفت دم می زنند زیرا به کمک بعضی از اکتشافات علمی جامعه ای درست کرده اند که راحتی را با تمدن اشتباه میکند.

چه خواهید گفت اگر همه ی پیشرفت های ما تنها اصلاح روش ها و وسایل باشد ، نه غایات و مقاصد.

اگر خواستید جامعه ای را از آرامش دور کنید ، مادری را در آن جامعه بد کنید. اگر هم خواستید حال بد جامعه ای را خوب کنید ، فکری به حال مادری کنید

دنیای ما را چه چیزی شکل داده است؟ اگر می گویید خدا خودتان را محک بزنید هر چیزی که نشان بیشتری از خدا داشته باشد باید برایتان زیبا باشد. هست؟

انسان باید در مسئله‌ کسب اطلاع، نهایت صرفه جویی را به کار ببرد. قرآن حتی مخصوصاً اِبا می‌کند از اینکه به سؤالات از مسائلی که خود آن سؤال به حال شخص فایده ندارد جواب بدهد؛ برای اینکه او عادت می‌کند که دنبال این جور سؤالات برود و لهذا شما می‌بینید در قرآن هر جا قصه، حکایت، تاریخ نقل می‌کند، از این جزئیات و خصوصیاتی که دانستن و ندانستن آنها به حال انسان فایده‌ای ندارد احتراز دارد.

گناه به طور کلی [انفجار است] چون از مسیر فطرت خارج شدن است. انسان اگر در مسیر فطرت عمل کند، اگر حقوق و حدود بدن و نفس را روی اعتدال رعایت کند به گناه نمی‌افتد. ولی وقتی که از شرایط اعتدال خارج می‌شود این گناهان مثل یک حالت انفجاری [رخ می‌دهد.] نگاه گناه‌آمیز می‌کند، نوعی انفجار است. حرف گناه‌آمیز می‌زند، همین طور. مثلاً انسان به عللی درونش پر از عقده و پر از حقد و کینه و حسادت و امثال اینها می‌شود. بعد در یک جایی یک حرفی را که عقل یک بچه هم می‌فهمد که نباید بگوید و اگر بگوید به ضرر خودش است ـ درست مثل کوه آتشفشان که بی‌اختیار از درونش آتش بیرون می‌زند ـ می‌گوید؛ یک وقت می‌بینی که از درون این آدم این حرفها یا به صورت فحش یا به صورت غیبت و یا به صورت دیگر بیرون آمد که بعدها چقدر خودش را ملامت می‌کند که این چه کاری بود کردم. ولی اگر حساب بکنی، می‌بینی اگر آن عقده‌ها در درون او نمی‌بود، اگر آن حقدها و کینه‌ها و حسادت ها در درونش نمی‌بود و اگر این تنورهای پرآتش در درونش نمی‌بودند این حرف از دهانش بیرون نمی‌آمد. بنابراین معمولاً چنین است: صفات رذیله، ملکات رذیله، کینه‌ها، حقدها، جحودها، عداوت ها، دشمنی ها، بدخواهی ها در درون انسان جمع می‌شود و جمع می‌شود، آنهاست که انسان را وادار به یک عمل غیر معتدلی می‌کند

آنگاه این قصه را نوشته بود که یک وقت یک آقایی آمد، دیدیم یک مقاله خیلی بلند بالایی نوشته راجع به زن و حقوق زن که اصلاً در طول تاریخ درباره این جنس ظلم شده است. مگر چه تفاوتی میان زن و مرد هست؟ حجاب یعنی چه؟ و... در « قانون زوجیت» اینها اساساً باید اصلاح بشود. زن چنین است، زن چنان است. در فضائل زن یک مقاله خیلی مفصل و بلند بالایی نوشته و آورده بود که ما چاپ کنیم. ما نگاه کردیم و دیدیم به هر حال این به درد مجله نمی‌خورد، چاپ نکردیم. دو سه ماه گذشت، باز دیدیم همان آدم آمد و مقاله‌ای آورد. نگاه کردیم دیدیم تمامش در بدی زن است که این موجود چنین است، هر چه خیانت در عالم است ناشی از اوست، هر چه جنایت در عالم هست دست زن در کار است و.... با خود گفتیم این که سه ماه پیش چنان مقاله‌ای نوشته بود حالا چرا چنین مقاله‌ای نوشته؟ در باره‌اش تحقیق کردیم، دیدیم در آن وقت هنوز زن نگرفته بود، عاشق یک زن شده بود، چون خودش عاشق یک زن شده بود این برایش یک فلسفه شده بود که زن چنین و چنان است. رفته بود زنی گرفته بود، بعد اختلاف پیدا کرده بود، آن زن هم این را خوب اذیت کرده بود، حالا که خوب اذیت شده بود یک فلسفه دوم برای خودش پیدا کرده بود. حال این گونه است که خیلی‌ها فلسفه‌ها را از وضع خودشان می‌سازند نه اینکه فلسفه‌ای را اول قبول کرده‌اند بعد وضع خودشان را با آن فلسفه تطبیق می‌دهند؛ فلسفه‌ها را برای توجیه وضع خودشان می‌سازند.

انسان به ارزش این انگشت خیلی توجه ندارد، در صورتی که آن چیزی که انسان را از غیر انسان عملاً متمایز می‌کند همین پنج تا سرانگشت و همین انگشت‌هاست. یعنی اگر این انگشتها با این وضعش که قدرتِ گرفتن و دادن و قدرت قبض و بسط و جمع شدن و به شکلهای مختلف [در آمدن را دارد] نمی‌بود ولو مغز انسان هر چه ترقی کرده و عقل انسان هر چه بالا بود دو چیز، دیگر وجود نداشت و امکان نداشت وجود داشته باشد: یکی نوشتن و دیگر صنعت. اگر نوشتن و صنعت را از بشر بگیرید یعنی تمام تمدن را یکجا از بشر گرفته‌اید، یعنی بشر با حیوانات کاملاً علی‌السویه است

مردم بیش از مقداری که به راهنمایی احتیاج دارند به چاه نمایی احتیاج دارند، و لهذا قرآن بیش از مقداری که به بشیر بودن تکیه می‌کند به نذیر بودن تکیه می‌کند، چون راه را انسان به حسب فطرت هم می‌رود، در درجه اول چاه را باید نشان داد، خطر را باید اعلام کرد.

دنیای مدرن می خواهد زیباها را زشت و زشت ها را زیبا جلوه دهد و همه ی این ها را با استفاده از اهرم غفلت ، راحت تر از آنچه فکرش را بکنید انجام می دهد

شما وقتی ماشینتان را به یک پارکینگ می سپارید از نگهبان آن جا فقط مراقبت از ماشینتان را می خواهید. امروز مهدکودک پارکینگ بچه های ماست.ولی با این تفاوت که چه بخواهیم و چه نخواهیم وقتی بچه هایمان را از مهد تحویل میگیریم مفاهیم زیادی در روحشان حک شده است

تولستوی به گورکی گفت هرجا که می خواهی بنده و فرمانبردار داشته باشی هرچه می توانی از موسیقی مدد بگیر زیرا موسیقی مایه ی کندی ذهن است

زیبا در ابتدایی ترین مراحلش جلوه ی حسی آن چیزی است که برآورنده و ارضا کننده ی میل شدیدی باشد.

به قول اسپینوزا آنچه می خواهیم برای خوبی آن نیست. بلکه برای آن خوب است که آن‌را می خواهیم.

پس تسلّط معرفت بر میل و رغبت، جوهر واقعی عقل و اساس و سلاح ضبط نفس است و تسلط بر نفس مهمترین چیزی است که برای بنای خوی و منش لازم است. یا باید دنیا ما را زیر انضباط درآورد یا ما باید بر خود مسلط گردیم باید یکی از این دو راه را برگزید.

اگر می خواهی محبوب باشی فروتن باش و اگر میخواهی تو را ستایش کنند مفتخر و سرفراز باش و اگر هر دو را میخواهی فروتنی ظاهری را با غرور باطنی درآمیز

امیدواریم که در این کار چنان تند نرود که از عشق زندگی غافل بماند و کتاب ها او را از محبت و طبیعت و مادری دور کند ما هر شغل و حرفه ای که در پیش گیرد، او را کامل نخواهیم دانست مگر آنکه کودکی بزاید و بکوشد او را برتر از خود بار بیاورد

رمز و کلید تربیت کودک در این است که پدر و مادر از نو بتوانند مانند کودکان بشوند و از مقام و درجه ای که دارند پایین بیایند و با برابری خالصانه ای با کودک خود بازی کنند. شاید با این صمیمیتی که از روی فروتنی است بتوانیم اطمینان و محبت کامل کودک را که سنگ بنای تربیت است به دست آوریم. اگر نتوانیم با صدق و درستی ، پاکی و صداقت را از منابع اخلاقی که در فطرت کودک نهفته است بیرون آوریم چگونه در پروردن صفات اخلاقی کودک موفق خواهیم شد؟