بریده‌های کتاب -نازنین

روح او،که حالا همچون کشتی توفان زده ای بود، دوباره باید آماده حرکت می‌شد.

او به کشتی شکسته ای می‌مانست که میان امواج وحشی دریا گیر افتاده و، با دکل و و بادبانِ خُرد شده، همچنان نمی‌خواست غرق شود.

اصلا به دنیا آمده‌ای که دل ببری.

در موندو نانْ تازه است شرابْ کهنه و مردمْ سرزنده.

واقعیتْ سخت تلخ بود.

آه از آن چهره ها، از آن فریاد ها، از آن بوی گند.

انگار یک ملیون فریاد توی سینه ام گیر کرده اما ناچارم در سینه ام نگه دارم چون چه فایده‌ای دارد فریاد بزنی وقتی فریادر سی نیست و این‌جا هیچکس هرگز صدایم را نخواهد شنید .

فکر و خیال هایم جنگی تمام عیار علیه خودم به راه می اندازند.

باید دیوار هایی که به دور خودم کشیده ام خراب کنم.

چهره اش تصویر دنیایی از درد است.

ارتباط خونی به تنهایی نمیتواند باعث صمیمیت بین دو طرف شود . این را من بهتر از همه می‌دانم .

کار جهان ما از بازسازی گذشته،اما هنوز می‌شه نجاتش داد .

نجوا میکند:«می‌دونی،کل دنیا داره میاد سر وقتمون.» سرم را عقب میبرم. در چشمانش نگاه میکنم. «بی‌صبرانه منتظرم ببینم چی‌کار میخواهند بکنند.»

«اگر از حریفت اطلاعات کافی نداشته باشی،یا بدتر از اون، حرفیت رو دست کم بگیری حتما می‌بازی.»