بریده‌های کتاب اسماء :)

همیشه طوفان ، درختان خشک و سخت و استواری که در مقابلش استقامت می‌کنند را شکسته و به زمین می‌اندازد ؛ اما نمی‌تواند از پس نهال‌های منعطف و علف‌های بلند بربیاید . به همین خاطر انسان های منعطف و تطبیق پذیر زنده خواهند ماند.

در کنار آب های روان جلبک رشد نمی‌کند.

ما را اسیر خود کردند، ما را به زندان انداختند، من را درون دیوارها و تو را خارج از دیوارها، اما گناه ما بسیار کوچک بود، در اصل بدترین گناه این است که خود را به ندانستن بزنی زمانی که می‌دانی، و زندان را درون خود حمل نمایی .

وقتی کسی زیر فشار درد است، مگر می‌تواند قامت خود را راست کند؟

درد هر کسی برای خودش بزرگ است. خدا می‌داند که چه طوفانی در درونش بود.

به این نتیجه رسیدم که در زندگی و برای زنده.ها باید شجاع بود ... اما حیف که دیر به این فکر افتادم . بگذارید به جبران این نادانی ، در مرگ شجاع‌ها خوب گریه کنیم .

دنیا مثل یک تاریکخانه است که عکس‌هایش همه وارونه است و ما همه ، در این دنیا حیران و ویلان و سلندریم ...

برو زودتر ماشه را بکش . تو شقیقه . وسط دوتا چشم . من اینجا ایستاده‌ام. من مدتهاست اینجا منتظرت هستم .

این را دیگر نمی‌دانم من کجا هستم و این تکه آسمان بالای سرم ، این چند وجبی که رویش نشسته ام مال نیشابور یا بلخ و یا بنارس است - در هر صورت من به هیچ چیز اطمینان ندارم .

در زندگی زخم‌هایی هست که مثل خوره روح را آهسته در انزوا می‌خورد و می‌تراشد. این دردها را نمی‌شود به کسی اظهار کرد، چون عموماً عادت دارند که این دردهای باور نکردنی را جزو اتفاقات و پیش‌آمدهای نادر و عجیب بشمارند.

غروب که‌می‌شود همچين دلم تنگ می‌شود که ... انگار یک خروار آهن می‌آورند و روی قلبم انبار می‌کنند .

این ها خیال می‌کنند من دیوانه شده‌ام ، اما من دیوانه نیستم ، فقط دلم خیلی خیلی تنگ است .

و دیدم که تو پاره‌ی تن منی، و بلکه بیشتر از آنی، تو برایم همه‌ی روح و جانی!

آدمیزاد چیست ؟ یک امید کوچک ‌، یک واقعه خوش چه زود می‌تواند از نو دست و دلش را به زندگی بخواند ..؛ اما وقتی همه‌اش تو دهنی و نومیدی است ، آدم احساس می‌کند که مثل تفاله شده ، لاشه‌ای ، مرداری است که در لجن افتاده ..

همیشه دردم را برای خودم نگه داشته‌ام. هیچوقت به کسی نگفته‌ام چه کشیده‌ام .

دوست داشتن که عیب نیست باباجان . دوست داشتن دل آدم را روشن می‌کند . اما کینه و نفرت دل آدم را سیاه می‌کند . اگر از حالا دلت به محبت انس گرفت، بزرگ هم که شدی آماده دوست داشتن چیزهای خوب و زیبا هستی . دل آدم عین یک باغچه پر از غنچه است . اگر با محبت غنچه ها را آب دادی باز می‌شوند ، اگر نفرت ورزیدی غنچه‌ها پلاسیده می‌شوند . آدم باید بداند که نفرت و کینه برای خوبی و زیبایی نیست ، برای زشتی و بی‌شرفی و بی‌انصافی است . این جور نفرت علامت عشق به شرف و حق است .

می‌خواست با این کار بگوید زندگی همچنان ادامه دارد، ولی من خوب می‌دانستم که این طرز فکر او درست نیست ، زندگی ادامه نمی‌یابد، بلکه این مرگ است که ادامه دارد.

بعضی آدم ها عین یک گل نایاب هستند ، دیگران به‌جلوه‌شان حسد می‌برند .خیال می‌کنند این گل نایاب تمام نیروی زمین را می‌گیرد . تمام درخشش آفتاب و تری هوا را می‌بلعد و جا را برای آنها تنگ کرده ، برای آنها آفتاب و اکسیژن باقی نگذاشته ‌. به او حسد می‌برند و دلشان می‌خواهد وجود نداشته باشد .. یا عین ما باش یا اصلا نباش !

در روحم سوزشی دردآور حس می‌کردم که به شدت عذابم می‌داد . روح من تیره تر از هر زمان دیگری بود ..