بریده‌های کتاب محدثه سادات نبی یان

نام حجت بن الحسن، صاحب الزمان(عج) که نزد امام رضا برده می شد، از جا برمی خواستند، دستی بر سر می گذاشتند و بر او سلام و درود می فرستادند... دعای اللهم ادفع ... یادگار امام رضاست برای شیعیان...

امام سرش را به سنگینی چرخاند و نگاهی به چهار نفری کرد که از دیدن حال ایشان دگرگون بودند. اشکش با آهی دردناک بیشتر شد و از سختی ها و مصیبت های آخرالزمان! از ولادت و طول عمر و غیبت طولانی قائم غائب گفتند. از گرفتاری مومنان در زمان غیبت امامشان، از شک و تردید ها، از برگشتن خیلی ها از دین، از بی ولایت شدن... * کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۲۵۳.

خدایا شیعیان ما، از اضافه ی گل ما سرشته شده اند، اشتباه و گناه می کنند، آن ها را به من ببخش. * بحارالانوار، ج ۳۵، ص ۳۰۳. به همه می گویم تو را دوست دارم اما نگاهم برای ریز اعمال و کارهایم به تو نیست. مثل تو سخن نمی گویم، مثل تو نمی پوشم... مهمانی هایمان، عروسی هایمان، تربیتمان... هیچ کاری را قبل از آن که انجام بدهم از تو نمی پرسم حلال و حرامش را؛ زیبایی و زشتی اش را. راستش دوست ندارم به سبک دشمنان تو زندگی کنم. می خواهم مثل تو و مادرت باشم... اما... اما باز هم صدایم بلند است که تو را دوست دارم و شمایی که از این حال زار من و ایمان بال پشه ای من اذیت می شوی و... باز هم دعایم می کنی.