بریده‌های کتاب سعید بیگی

ـ «... برگشتم قم؛ با غَسّان‌حیدر. بدون خلیل و مجتبی. تمام راه چشمم به خورشیدی بود که داشت غروب می‌کرد؛ مثل زندگی من. مثل آرزوهای من. مثل آرزوهای خلیل. مسجد شیعیان در شیلی. تبلیغ در آمریکای لاتین. ساختن خانه در فلسطین. گُر و گُر بچه‌آوردن. زمزمه کردم زیر لب «وطن روز را آغاز کن. محبوب من آواز روز را دوست دارد!» کلید را که در قفل خانه چرخاندم حس غربت و تنهایی، پاشنۀ پوتین سرباز اسرائیلی شد بیخ گلویم. نمی‌خواستم خودم را بریزم بیرون. غَسّان‌حیدر همین‌طورش بهانۀ خلیل را می‌گرفت. وای به حال این‌که من هم آینۀ دق شوم. سعی کردم دل نبازم. باید توکل می‌کردم به خدا. ... » صص 138 و 139

ـ «... چرا صهیونیست‌ها به این راحتی ما را می‌کشند؟ چرا پدربزرگم را کشتند؟ به چه حقی روی دیوارهای غزه می‌نوشتند «عرب‌ها را با گاز اعدام کنید!» لعنت به اعتقاد مزخرفِ زمین بدون مردم و مردم بدون زمین! دلم نمی‌خواست بمیرم. باز هم فوبیای زیر آوار ماندن و ذره‌ذره جان کندن. انگار آنها نمی‌خواستند ما مفت بمیریم. با زجر ما را می‌کشتند. تازه داشتم عاشق می‌شدم، تازه با خیال روبرویی با معشوق موهایم را فر می‌دادم و ترانۀ عاشقانه می‌خواندم. ...»

دانشگاه و حوزه‌های علمیه باید مرکز اندیشه باشد و برای این منظور باید آزادی برای اندیشیدنِ اندیشمندان وجود داشته باشد، چه اندیشمندان علمی و چه اندیشمندان دینی. این باعث تقویت علم و نیز دین خواهد شد. در قرون اولیۀ هجری بسیاری از غیرمسلمانان و مادیون در برابر مسلمانان به ایجاد شبهه دست می‌زدند. در پاسخ آنها نیز اندیشمندان مسلمان استدلال‌های خود را می‌آوردند و این بیشتر باعث تقویت اندیشه‌های اسلامی می‌شد. این مخالفان درست مانند یک واکسن عمل می‌کنند یعنی با ورود میکروب به بدن، خودِ بدن سیستم دفاعی خود را می‌سازد. اما بعدها با تسلط ترکان و مغولان و ایجاد نظامیه‌ها این سنت آزاداندیشی به‌تدریج از بین رفت. ...

با این که معجزۀ پیامبر اسلام کتاب بوده است، مسلمانان از لاکتاب‌ترین ملت‌های جهان‌اند و وقت بسیار کمی را صرف خواندن کتاب می‌کنند. در فرهنگ سنتی کتاب و هر چیز نوشته مستند حساب می‌شود و به آن به چشم کالایی محترم و مقدس نگریسته می‌شود، نه کالایی که می‌تواند استفاده برساند و باعث سرگرمی، تفریح و آموزش شود. بالای طاقچۀ بیشتر خانه‌ها معمولا چند جلد کتاب در لفافی از پارچه وجود دارد که برای تبرّک نگهداری می‌شوند. ...

همچنان که در بحث پرورش فرزندان توضیح دادم یادگیری اعتمادکردن، در آموختن چگونگی ارضای نیازها در رابطه با محیط زندگی و مسائل آن نقش مهمی دارد. کودکانی که با آن‌ها بدرفتاری شده است، احساس می کنند نباید به دیگران اعتماد کنند. وقتی از کسانی ضربه خورده‌اند که در دنیای مطلوب آن‌ها حضور داشته‌اند، دیگر چگونه می‌توانند به غریبه‌ها اعتماد کنند؟ آنچه لازم است این افراد بیاموزند آن است که بیش‌تر انسان‌ها سوءاستفاده‌گر و آسیب‌زننده نیستند و بسیاری از افراد، و البته نه همۀ آن‌ها، قابل اعتمادند. همچنین نیاز دارند بیاموزند چگونه افراد قابل اعتماد را از افراد غیرقابل اعتماد تمیز دهند، و در برابر افراد غیر قابل اعتماد از خود محافظت کنند. اصولا در برخورد با مردم باید احتیاط کنند و اجازه دهند که اول با آن‌ها خوب آشنا شوند و بشناسندشان و بعد اعتماد کنند و وارد رابطه با آن‌ها شوند. این افراد باید بسیار مراقب باشند تا دوباره صدمه نخورند و اندک اعتمادی هم که نسبت به مردم در آن‌ها هنوز باقی مانده است را از دست ندهند. ...

... کودکان و بزرگسالانی که با تجربۀ سوءاستفاده و بدرفتاری خود به طور مؤثر برخورد نکرده‌اند، به مشاورۀ خوب نیاز دارند؛ مشاوره‌ای که بتواند آن‌ها را با تبیینات تئوری انتخاب در خصوص آنچه رخ داده است و راه برخورد با آن آشنا کند. مهم‌تر از همه این که این افراد باید این نکته را دریابند که رنج و عذابی که اکنون تجربه می‌کنند به دلیل بدرفتاری انجام شده با آن‌ها نیست، بلکه به این دلیل است که اعتماد خود به مردم را از دست داده اند یا اصلا نیاموخته اند به دیگران اعتماد کنند. بدرفتاری و سوءاستفاده جنسی، اغلب به این دلیل یکی از دشوارترین بدرفتاری‌هاست که معمولا کودک به کسی که با او بدرفتاری کرده یا از او سوءاستفاده جنسی کرده، اعتماد داشته است.

اگر کاری را که عملکردی عالی در انجام دادنش ندارید رها کنید و در عوض بر کاری تمرکز کنید که بیشترین استعداد را در انجام دادن آن دارید، ظرفیت تولیدتان را شدیداً افزایش خواهید داد. راه هایی برای متمرکز ساختن وقت و توجه خود پیدا کنید و به این سمت حرکت کنید که هر کاری را که بازده بالایی ندارد از برنامه تان حذف کنید.