بریده‌های کتاب نعیمه علی‌مددی

محمد مصطفی آخرین فرستاده خدا از سوی آسمان است و قرآن آخرین و کامل‌ترین نسخه خداوند برای اهل زمین. آنچه از آن پس آسمان و زمین را به هم وصل می‌کند، ریسمان امامت است. حبل الله است. فیوضات و برکات آسمان از این مجرا به زمین می‌رسد و دست اهل زمین با این ریسمان به آسمان.

«آدم باید امر به معروف و نهی از منکرش سر جاش باشه؛ خون ما که رنگی‌تر از خون امام حسین نیست!»

خدای من! چگونه ناامید باشم، که تو امید منی؟ چگونه سستی بگیرم؟ چگونه خواری پذیرم، که تو تکیه‌گاه منی؟

الهی ما اَقْرَبَکَ مِنّی وَ اَبْعَدَنی عَنْکَ خدای من! تو چقدر به من نزدیکی، با این همه فاصله‌ای که من از تو دارم!

خدای من! در همه ناله‌ها و فریادها، تمنای حضور تو موج می‌زند. شاخسار همه دست‌ها، رو به آسمان وجود تو گشوده می‌شود. پرنده همه نیازها، به سوی تو پر می‌کشد.

معامله زیان‌باری است. کسب رضایت مخلوق به قیمت خشم و غضب خالق. محصول این معامله جهنم ابدی است.

ساکتان در مقابل ستم، ساکنان جهنم‌اند در کنار ستمگران.

آسمانی‌ترین پیوند به انجام رسید؛ از بشارت الهی تا عقد ملکوتی! زیباترین عروسی برگزار شد؛ با حضور هزاران ملک و حورالعین! و چشم دوخته‌ایم به والاترین مهریه: *شفاعت شیعیانش در روز قیامت*

از این جهان بی ارزش نباید توقع و انتظار مهربانی داشت.

سوگند به آن خدایی که محمد مصطفی (ص) را به حقانیت مبعوث نمود، کسی که هر لحظه خود را آماده مرگ بداند و نسبت به اعمال و رفتار خود، بی‌تفاوت و بی‌توجه نباشد، مرگ برایش بهترین درمان و نجات خواهد بود.

کسی که طالب آخرت باشد خودش را در دنیا به سختی می‌اندازد و کسی که در دنیا در رنج و سختی نباشد به مقام نیکوکاران نمی‌رسد.

بخشایش خصلت بزرگان است و خوبی و بخشش بهترین ذخیره آخرت است.

حکومت صفویه را می‌توان نخستین حکومت ملی ایران نامید که تشیع به عنوان عامل اصلی در شکل‌گیری هویت ملی در عصر صفوی نقش آفرینی نمود و به یکپارچگی مردم ایران و در نتیجه توانمندی آنان در برابر دشمنان مذاهب اکثریت انجامید. در این رویکرد، مذهب شیعه، عاملی برای وحدت‌بخشی به جامعه ایرانی و در عین حال ایجاد تمایز و تشخص ایرانیان در برابر دشمنانش، به خصوص حکومت عثمانی بود.

لقمان حکیم به پسرش گفت: سه چیز ناشناخته نمی‌شود مگر سه وقت: اول صبر، که شناخته نمی‌شود مگر در هنگام خشم؛ دوم دلیری و شجاعت که شناخته نمی‌شود مگر در جنگ؛ سوم دوست است که شناخته نمی‌شود مگر در وقت نیازمندی به او.

می‌گویند هیچ مالی بهتر از عقل و هیچ عقلی بهتر از چاره اندیشی و هیچ تدبیری بهتر از پرهیزگاری و هیچ پرهیزی مثل پایداری بر دین نیست. عملی مثل تفکر و ایمانی مثل حیا و شرفی مثل علم نیست.

خداوندِ بی‌نیاز، دنیا را برای بندگان مثل توشه راه قرار داده؛ برای هر کس بهتر است از دنیا انقدر توشه بردارد که او را به خدا برساند و پیرو هوا و هوس نشود.

عجله، شعار شیطان است و باعث پشیمانی و ناامیدی!

آه مظلوم، عاقبت، گریبان ظالم را می‌گیرد و او را به خاک سیاه می‌نشاند و دمار از روزگارش درمی‌آورد.

انسان‌ها برای هدایت شدن در مراحل مختلف زندگی و رسیدن به سعادت واقعی، نیاز به علم و آگاهی دارند و جز از طریق معارف و دانش الهی نمی‌توانند به سعادت دست یابند. معرفت و علم است که راهگشاست و قرآن، حاوی این معارف وحیانی است که بشر را توان هماوردی با آن نبوده و نیست.

حاج حسین آن شب درباره «انقطاع الی الله» صحبت کرد که وقتی به انقطاع رسیدی، خدا تو را می‌خرد و وقتی خدا تو را بخرد، شهید می‌شوی.