بریده‌های کتاب لونا

دروغ ها،اگر اغلب و به قدر کافی بازگو بشوند،واقعی به نظر می آیند.

خاطرات به کسی آسیب نمی رسانند؛مگر آن که با کسی در میان گذاشته بشود.

سنمان که بالاتر میرود،رویاهایمان را به ازای واقعیتی که پشتوانه اش پذیرش است،مبادله میکنیم.

پول یک مرهم است؛نه درمانی برای دل ها و عهد های شکسته شده

همه ی آدم ها نمی خواهند کس خاصی باشند؛برخی از آدم ها فقط می خواهند کس دیگری باشند.

این روز ها مردم برای به دست آوردن چیزی که به دنبال آن هستند بیقراری میکنند ولی من اینطوری نیستم، من از دلخوش بودن به آینده و اینکه بگذارم هر چیزی به موقع پیش بیاید بیشتر لذت میبرم.

نفرت به آدم توانایی ادامه راه را می بخشد.

رویا ها مثل لباس های داخل ویترین اند: زیبا به نظر می‌رسند اما گاهی آن ها را که به تن میکنی، متناسب اندامت نیستند. بعضی از رویا ها خیلی کوچک اند و بعضی خیلی بزرگ.خوشبحتانه,مادرم خیاطی یادم داده و رویا ها را مثل لباس ها می‌توان اندازه کرد.

زیبایی ظاهر اگر،ابا آن تابندگی و درخششی که انعکاس روح است توأم نباشد،نخواهد توانست قلب انسان را به خود جلب کند.

احتمال دارد بعضی از افراد بخشیده شوند اما مواقعی آن پیشامد آن قدر خاطره دردناکی از خود به جا میگذارد که می تواند آدم را ده سال به عقب برگرداند

پول هرچقدر هم که مهم باشد،باید به عنوان ابزاری برای گذراندن زندگی در نظر گرفته شود، نه معیاری برای ارزش گذاری آدم ها.

فقط وقتی دوستم داشتی که ضعیف بودم چون باعث می شد حس بهتری به خودت داشته باشی.

من اقیانوسی بودم عمیق و و پر از زیبایی اما تو از کوسه ها میترسیدی:((

یکی از سمی ترین کارایی که همیشه انجام داده ام،نادیده گرفتن بدی در آدماس چون اونا رو دوست دارم:)))

اگه میتونستم چیزی باشم که میخواستم کسی می شدم که دوسش داری.

در این دنیا ثروت شرم آور و فقر شرافتمندانه وجود دارد.