بریده‌های کتاب فاضل تقوی

در روایت دیگری از ابن عباس آمده است که عمر بعدها از این ماجرا یادکرد و گفت:« آری، پیامبر در مورد خلافت سخنی فرمود ولی نه آنگونه که حجتی ثابت کند و عذری باقی نگذارد. پیامبر می‌خواست چنین وصیت بکند و برای خلافت اسلام از آن جلوگیری کردم. سوگند به خدا که قریش هرگز از علی نمیکنم نمی‌کردند و اگر علی خلیفه می‌شد، عرب ها از همه سو به مخالفت برمی‌خاستند و سرکشی می نمودند.

پدر و مادری نداشت. خویشاوندی نداشت. دوستی نداشت. از آن آدم ها بود که لابه‌لای خشونت و کثیفی جامعه، بیرون آمده‌اند و مانده‌اند تا دلیل قاطعی بر توان تطبیق انسان با هر شرایطی باشند. بدون هیچ نشان مشخصی برای سکونت و هیچ آشنایی برای ضمانت.

حرکت کشتی نجات آدمیان، احتیاجی به دریا ندارد. این کشتی بر روی قطره اشکی مقدس که برای حسین ریخته می‌شود، میگذرد. اشکی که از اعماق دل بر‌می‌آید و جان را می‌شوراند و آنگاه، رهسپار پیشگاه اقدس خداوندی می‌شود.

با بروز پدیده های نوظهور و مسائل نو پدید، ضرورت پیرایش و پالایش آموزه‌های دینی صد چندان شده

آدم ها عین قندیل اند حج‌آقا یونس، نور دارند ولی اوستا می‌خواد که بتوانه نورانی شان کنه.

ابن ابی الحدید می‌گوید که ابوبکر انباری در کتاب أمالی خود می نویسد: روزی علی علیه‌السلام در مسجد نزد عمر نشست. اطراف او عده‌ای حاضر بودند. چون علی علیه‌السلام رفت، کسی از حاضرین او را به عُجب و خودپسندی نسبت داد. عمر گفت: آیا سزاوار است به مثل او نسبت خودپسندی داد؟ سوگند به خدا، اگر شمشیر او نبود، اسلام به پا نمی‌شد. او باسابقه‌ترین، با شرافت ترین و داناترین مردم در قضاوت است. آن شخص گفت: پس برای چه او را از خلافت دور کردید؟ عمر گفت: او را نمی خواستیم؛ چون جوان و دوستدار اولاد عبدالمطلب بود.

حضرت علی علیه‌السلام در برابر پیامبراکرم صل‌الله‌علیه‌و‌آله حلالی را حرام نمی‌شمرد و هیچ گاه بر گفته‌ پیامبراکرم صل‌الله‌علیه‌و‌آله اعتراض نداشت، برای چه لغزش داشته باشد؟ آری! اعیان و اشراف از روش او که روش پیامبراکرم صل‌الله‌علیه‌و‌آله بود، به ستوه آمده بودند. آن‌ها طریقه عمر را می‌پسندیدند و به همین جهت، از او جدا شدند و به سمت معاویه رو آوردند و این لغزش اشراف بود که از لغزش عمر برخاسته بود. حضرت علی علیه‌السلام جز پیروی از سنت پیامبراکرم صل‌الله‌علیه‌و‌آله کاری نداشت. عبدالرحمان در شورا اصرار نمود که با علی علیه‌السلام بیعت کند، به شرط آنکه بر طریقه شیخین عمل کند. علی علیه‌السلام قبول نکرد و به سیره پیامبراکرم صل‌الله‌علیه‌و‌آله نظر داشت؛ در نتیجه، با عثمان _ که به پیروی شیخین راضی بود_ بیعت نمود.

عمران بن حصین از پیامبراکرم علیه‌و آله‌السلام روایت نموده است:« ما تریدون من علی ثلاثا ان علیا منی و انا منه و هو ولی کل مومن بعدی؛ سه مرتبه فرمود: از علی علیه‌السلام چه می‌خواهید؟ و فرمود: من از علی و علی از من است، او پس از من سرپرست تمام مومنین است».

ابوسفیان در ایام عثمان از قبل حمزه گذشت و پای خود را به قبر او زد و گفت: ای ابوعماره! آنچه را که ما دیروز برای آن به روی یکدیگر شمشیر کشیدیم، امروز در دست جوانان ما افتاده و با آن بازی می‌کنند!

با آنکه پیامبر صل‌الله‌علیه‌و‌آله، حاطب را تصدیق کرد و فرمود که درباره او به جز خوبی نگویید؛ اما عمر بر کشتن او اصرار نموده و اجازه کشتن وی را می‌خواسته و این سخن عمر پس از گفته پیامبر صل الله‌علیه‌و‌آله، معصیت از جانب عمر است.

نمی‌توان باور کرد که هرکس با پیامبر صل‌الله‌علیه‌و‌آله مصاحب و همنشین شد، مؤمن ثابت قدم و عادل واقعی بشود؛ چون اگر قرار بود شخص پیامبر صل‌الله‌علیه‌و‌آله این اندازه بر افراد تاثیر بگذارد، باید ابولهب، عموی آن حضرت، پیش از دیگران مسلمان می‌شد و حال آنکه هیچ وقت چنین نبوده است.

وقتی برای اولین بار بعد از شروع جنگ آبی تمیز و خنک خوردم، گریه کردم

•سه بعد از ظهر... گور جمعی قصه این بود که همه خواب بودند و خواب هم ماندند. اما مادرم، که شیما بعد از یک وقفه بین بچه‌دار شدن، آخرین دخترش بود، ته‌تغاری بود: مؤنس و نازپرورده‌اش. و نزدیک‌ترین کسش در طول بیست و یک سال عمر کوتاهی که داشت و همین طور مروا که هنوز دوسالش تمام نشده بود. خبر از دست دادن او کمر مادرم را شکست، با این حال وقتی می‌بینیش حس می‌کنی از کوه هم قوی تر است: شکیبا و صبور؛ نمازخوان و دعاگو و اشک هایش را برای زمستان آینده ذخیره می‌کند، تا کسی فرق بین باران و اشک هایش را نفهمد.

آن که در گور جمعی خوابیده، کوچکترین خواهر من است.

از شافعی، امامِ شافعی‌ها، و نیز از ابوحنیفه، امامِ حنفی‌ها، نقل شده که گفته اند: اگر روش و سیره‌ی امیرالمومنین علی علیه‌السلام در برخورد با طغیانگران نبود، نمی‌دانستیم چطور باید با آنان بجنگیم و با اسیران آنان چطور رفتار کنیم؛ نمی‌دانستیم آیا می‌توان اموال طغیانگران را غنیمت گرفت یا نه.

یواش سلامه می‌گوید:« زهّاد ما مسیحیان در صومعه های خود از داستان های زهد علی علیه‌السلام یاد می‌کنند و راحت تر به دنیا بی رغبت می‌شوند و از آن دل می‌کنند. »

گاهی اوقات واقعاً شوهر خسیس نیست؛ بلکه چون میبیند. همسرش اقتدار او را در خانه می‌شکند و جایگاه او را به عنوان شوهر به رسمیت نمی‌شناسد. به تلافی این رفتار ها شروع می‌کند و به انجام دادن رفتار هایی شبیه آنچه آدم های خسیس انجام می‌دهند.

استاد مطهری می‌گوید: « آیا برای هفتاد سال زندگی، هفتاد ساعت مطالعه لازم نیست؟ »

وَ أصفَح أبا حَسَنٍ عَمَّن تَجَرّأ عَن حُبٍ عَلَی مِدحَةٍ تَسمُو مَبَانِیهَا لَو لَم أکُن طَامِعاً فِی رحبِ صَدرِکَ مَا حَاوَلتُ وَاللهِ أن أروی قَوافِیهَا ای آقای من! گستاخی من را ببخش که بخاطرِ شدّت محبّتِ تو به خودم اجازه دادم که تو را مدح کنم، من کجا و مدحِ تو کجا؟! توجّه بفرمایید که این شخص شیعه نیست! بخدا اگر طمع نداشتم که مورد رضایت تو و مورد عنایتِ تو واقع بشوم، به خودم اجازه نمی‌دادم که در موردِ تو سخن بگویم، از من بپذیر.