بریده‌های کتاب فاطمه استقامت

آن هایی که پشت سر سند ۲۰۳۰_سند ۲۰۳۰ یعنی برگرداندن سبک زندگی اسلامی به زندگی غربی_می ایستند، همان تقی زاده های امروز هستند.

آن هایی که افکار غربی را،سبک زندگی غربی را،روش‌های غربی را،لغات غربی را به طور پیوسته در داخل، در ادبیّات ما، در افکار ما، در دانشگاه های ما، در مدارس ما تزریق می کنند، پمپاژ می کنند، این ها همین تقی زاده های جدیدند.

باید شاگرد را مثل مومی در دست چرخاند و شکل داد؛ منتها با ملایمت. هنر معلّمی این است.

فعّالیّت پرتلاش، هدفمند، هوشمند و سالم؛ هم سالم از لحاظ اعتقادی، هم سالم از لحاظ سیاسی، هم سالم از لحاظ اخلاقی؛ اینها جزو مسئولیّت های معاونت پرورشی است.

پرورش خیلی مهم است و راه های پرورش هم "راه های علمی" مهمّی است.

پرورش فقط دین دار شدن و عمق یافتن ایمان نیست که ما دنبالش هستیم. پرورش تأثیر خودش را در رفتارها، برخوردها، رشد شخصیّت، تقویت اعتماد به نفس و جوشاندن چشمه استعداد نشان می دهد.

برای یک چنین دستگاهی هر چه ما هزینه کنیم، هزینه نیست، سرمایه گذاری است؛ به این چشم به اقتصاد آپ نگه کنیم.

زبان، استخوان فقرات یک ملّت است.

گفتم بنشینید برای جوانان و کودکان، کتاب بنویسید. این کاری است که قم می تواند بر آن همّت بگمارد. بنابراین از جمله کارهای بسیار لازم، بسط فلسفه است؛ البته با مبانی مستحکم و ادبیّات خوب و جذّاب.

ببینیم چه لازم است از معارف الهی، معارف اسلامی، معارف مدنی، معارف تمدّن ساز، معارف انسان ساز؛ معارفی که یک ملّت را سربلند می کند، پیشرو می کند، پیشتاز می کند؛ که اگر در کتاب های ما وجود ندارد آنها را بگنجانیم.

آیت الله مطهّری با اخلاص حرکت می کرد، کارش برای خدا بود؛ ما از نزدیک با ایشان معاشر بودیم کارش را می دیدیم؛ نیتش را می‌فهمیدیم. آدمی بود زمان شناس، نیازشناس؛ نیازها را می دانست، می فهمید و می نشست برای خدا، برای پر کردن خلا این نیازها، با اخلاص کار می کرد و فکر می کرد و می گفت و می نوشت و تلاش می کرد و برخورد می کرد. نتیجه اخلاص او این شده است که کارهای او ماندگار است.

آنجایی که انسان امکان دارد اخلاص بورزد غنیمت است؛ یکی از آنجاها معلّمی است. می توانید با اخلاص کار کنید؛ و اگر با اخلاص کار کردید کارتان برکت پیدا خواهد کرد. نمونه ی روشن و حیّ و حاضر آن شهید مطهّری است.

سه عامل در صیانت از شان و نقش معلّم: ۱. خودِ معلّم: معلّم توجّه کند و بداند که آینده کشور متاثّر از همّت او و حکمت او است. ۲.حمایت آموزش و پرورش. ۳. فرهنگ سازی توسّط دستگاه های تبلیغی.

محیط جامعه اسلامی باید مثل یک مدرسه، محیط تعلیم و تعلّم باشد. اصل قضیّه این است.

معنای بزرگداشت، همین است که در محیط جامعه، هر کسی احساس کند که به معلّم خود و به سایر معلّمان، قلبا و روحا احترام می گذارد و آنها را بزرگ می شمارد. این، بزرگترین مشوّق برای تعلیم و تربیت است.

در بخش تربیتِ معلّم باید سرمایه گذاری معنوی و مادّی شود و افراد برای معلّمی پرورش پیدا کنند و علم و تعهّد و تدیّن و روحیّه ی انقلابی به عنوان ذخیره های حقیقی و مؤلّفه های اصلی شخصیّت آنها به وجود آید و این افراد به مدارس بروند.

قشر کارگر و معلّم _که سازندگان و تولیدکنندگان اصلی کشور و اداره کنندگان حقیقی یک جامعه به حساب می آیند_صدها بار شرف دارند بر کسانی که سر سفره آماده ی مصرف می نشینند و فقط مصرف می کنند؛ بدون اینکه خیری برای جامعه یا برای پیشرفت آن داشته باشند.

البته همین هدفهای خدایی هم ممکن است از بین بروند؛ اما از بین رفتن آن هدف ها و پامال شدنشان در صورتی است که در راه آنها مجاهدتی صورت نگیرد. اگر کسی در راه هدف های والا و هدف های الهی مجاهدت کرد، زحمت کشید، تلاش کرد و بعد آن شخص در راه آن هدف کشته شد، آن هدف زنده می شود. _بیانات در دیدار جمعی از دانش آموزان شاهد و مسولان بنیاد شهید سراسر کشور،۱۳۶۸/۰۵/۲۵

حقیقت هر انسانی خواسته او است، فکر اوست، هدف و راه اوست.

ما در مراجعه به خود اگر عمیق ترین احساسات و عواطف و حالاتمان را ریشه یابی کنیم، در انتهای خط، یک معلّم را مشاهده می کنیم. معلّم است که ما را می تواند شجاع یا جبان، بخشنده یا بخیل، فداکار یا خودپرست، اهل علم و طالب علم و فهم و فرهنگ، یا منجمد و بسته و پایبند به تفکّرات جامد بار بیاورد. معلّم است که می تواند ما را متدیّن، با تقوا، پاک دامن، یا خدای ناکرده بی بند و بار بار بیاورد. معلّم چنین نقشی دارد. این ارزش معلّم است.این تأثیر معلّم است.