بریده‌های کتاب بی زار

رزقی که برایم مقدر شده ، هرگز از دستم نمی‌رود :)

انبیا هم با برهان و استدلال می‌آیند. اگر کسی نپذیرد ، خدا برایشان نشانه ای قرار می‌دهد که آن را معجزه می‌نامیم. معجزه آخرین راه است ، نه اولین.

من به او ایمان نداشتم ... من فقط دوستش داشتم ...

دیگر نمی‌توانم تاب بیاورم. ناله‌ام را سر می‌دهم ؛ ناله‌ای که ستون های مسجد را به لرزه می‌اندازد؛ ناله جدایی عاشق از معشوق:)

«حنانه! آرام باش »

زبیده ! همیشه طلوع خورشید بعد از تاریک ترین نقطه شب اتفاق می‌افتد.

ایمان از ترس قوی تر است.

انار لب هایت را کندی زبیده جان!:)))))

عشق باید راه پرواز باشد نه مسیر زمین گیر شدن.

عشق شاید آرام آرام به وجود بیاید اما نفرت ، یک باره خود را نشان می‌دهد.

حالا زمان دیدن بود ؛ شفاف تر از آن‌ موقع که زکریا بینایش کرده بود.

طوری از انسان حرف میزنی که انگار بوته‌ی کدوست! نقش ایمان و عشق را از یاد برده‌ای! این دو ، اِکسیر اعظم است. مرده را زنده می‌کند.