بریده‌های کتاب Sh

و مثل اکثر بدبختی‌ها، همه چیز با یک خوشبختی ظاهری شروع شد.

پسر، دیوانه ای بود که خودش را با زغال سیاه کرد و دنیا را شکست داد.‌ دختر، کتاب می‌دزدید، ولی کلمه نداشت. خیال‌تان راحت باشد، چون کلمات در راه بودند و وقتی می‌رسیدند، لیزل آن ها را مثل ابرها در دستش می‌‌گرفت و می‌چلاند و چیزی مثل باران می‌ساخت.

+ من رو به دوستت معرفی کن - خب، اون بونینگتونه. بونرز. سایمون یا همچین چیزی. و این هم پسرعموی منه. روپرت. پنروز. رزی.

شانه غریبه ای که ایستاده بود را گرفت و پرسید :<< این‌ها همه‌ش خوابه ؟ >> و آن غریبه به او اطمینان داد که همین طور است.

چیزی هست که مثل اون‌موقع‌ها مونده باشه ؟ تو خودت همون کلاری ای هستی که پروانه نقاشی می‌کرد و می‌فرستاد ؟ یا تو هم دود شدی و رفتی هوا ؟

صبحی با ارزش ۷۵ میلیون دلار از خواب بیدار شدم. درواقع، چنین پولی را در دست نداشتم. اصلا این مقدار پول را نه دیده بودم و نه شمرده بودم اما این رقم در مکانی حتی قدرتمند تر از هر بانکی وجود داشت، در ذهن من.

- کی به شما حق میده رویاهای مردم رو نابود کنین؟

+ دارم چرت می‌زنم. - چشم هات بازن و داری حرف می‌زنی. + عقاب ها هیچوقت چشم هاشون رو نمی‌بندن.

یک دهم ثانیه طول می‌کشد تا چیزی بهش بگویم که کلا اعصابش را خرد کند. نگاهم می‌کند. << چی شده ؟ >> << مثل دخترها بازی نکن. >>

- کلمه محبوبم .... اوج گرفتن

همه انسان ها در خواب شبیه همند.

تمام آدم های سالم کمابیش مرگ عزیزانشان را آرزو می کنند.

- خب، می خوام از خودم براتون بگم؛ جیمی گریم، کمدین سرپایی، اونم از نوع نشسته اش! ببینم، می تونین باهاش کنار بیاین؟ اینکه یه نفر کمدی سرپایی رو نشستنکی اجرا کنه؟ بعضی ها باهاش کنار میان، بعضی ها هم نه. راستش من خودمم بعضی وقت ها نمی تونم با این قضیه کنار بیام. مثلا صبح به صبح که بیدار می شم و خودم رو توی آینه می بینم.

-امیدوار بودن کلی انرژی از آدم می گیرد. مردم به این چیزها فکر نمی کنند.

-اما او خیلی چیزها در دل دارد و من نمی‌دانم کدامشان را آرزو کرده ...