بریده‌های کتاب مریم السادات هاشمی

وقتی انسان به حجت خدا دل می دهد، خود به خود نورانی شده و رشد میکند اثری که این اتصال قلبی دارد، در هیچ یک از اعمال دینی دیگر یافت نمی‌شود. خداوند در قرآن می فرماید: قُلْ لا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى یعنی مزد رسالت که وسیلهٔ تقرب الی الله است، محبت و مودت به اولیاء الهی است. در روایات نیز فرموده اند: «هَلِ الدِّينُ إِلَّا الْحُبُّ وَالْبُغْض» یعنی حقیقت دین محبت نسبت به اولیاء خدا و بغض نسبت به دشمنان ایشان است.

سخنان گهر بار علوی، ارزشمند ترین و گسترده ترین و ژرف ترین میراث انسانی ست.

عابدان جزایِ طاعت خواهند و بازرگانان بهایِ بِضاعت منِ بنده امید آورده‌ام نه طاعت به دَرْیوزه آمده‌ام نه به تجارت *دریوزه: گدایی

ندارد عهد گیتی استواری چه خواهی کرد غیر از سازگاری

سؤال دوم این بود که چرا خاطره سیدالشهداء‌(علیه السلام) را فقط با بحث و گفتگو، سخنرانى، تشکیل میزگرد و نظایر آن زنده نگه نمى‌داریم؟ چرا باید عزادارى کرد؟ جواب این است که این صحنه ها باید به وجود بیاید که غیر از عامل شناخت، عامل احساسى ـ عاطفى نیز در ما تقویت شود. اگر این عواطف تحریک شود، آن گاه مى‌تواند اثر کند. نمونه چنین تأثیرى را مى‌توانید در زندگى فردى و نیز زندگى اجتماعى خود بیابید

از آن جا که معتقدیم حادثه عاشورا حادثه عظیمى در تاریخ اسلام بوده است، و نقش تعیین کننده اى در سعادت مسلمان ها و روشن شدن راه هدایت مردم داشته است، این حادثه در نظر ما بسیار ارزشمند است. لذا بزرگداشت و بازسازى این حادثه و به خاطر آوردن آن، موجب مى‌گردد تا بتوانیم از برکات آن در جامعه امروز نیز استفاده کنیم.

مثلاً روز عاشور است و به هیئت می‌رویم و اشک می ریزیم و زیارت عاشورا را از همان جا قرائت می‌کنیم می‌فهمیم که سبک شده ایم و بخشی از بار گناه از دوشمان برداشته شده و به برکت امام حسین علیه السلام رحمت خدا بر ما جاری گشته است. اکنون بر عهده ماست که این هدیه الهی را که از دستان نازنین سيد الشهداء گرفته ایم نگهداری کنیم و با غفلت و کوتاهی آن را از دست ندهیم.

شاید قبول این نکته عجیب باشد که هم قدمت و هم تجدد که دو امر به ظاهر متعارض هستند، دست مایه و موجب ارتکاب مغالطه شوند بیش تر انسان‌ها هم اطمینان و امنیت امور قدیمی و سنتی را می‌خواهند و هم آراستگی و درخشش امور جدید و مطابق با روز را می‌پسندند.

این که مى‌گوییم آنچه در صدر اسلام اتفاق افتاده، ممکن است بعدها نیز واقع شود، به این معنا نیست که همان جریانات عیناً تکرار مى‌شود. مثلاً، در شام معاویه اى پیدا مى‌شود که قصد دارد فرزندش را به عنوان ولى عهد معرفى کند و الى آخر. بلکه حوادثى پیش مى‌آید که روح و انگیزه هاى آن ها همان روح و انگیزه ها است. آنچه معاویه را واداشت آن حرکت را انجام دهد، در دیگران هم پیدا مى‌شود. روش هایى که معاویه براى رسیدن به مقاصد خود به کار گرفت، دیگران هم به کار خواهند گرفت.

در زبان عرب به کسی «ولی» میگویند که بین او و دیگری هیچ فاصله ای وجود نداشته باشد دو نفر که با همدیگر شانه به شانه می نشینند و متصل میشوند با یکدیگر ولایت دارند. پس ولی الله» به کسی می گویند که در مراتب و عوالم صعود کرده تا جایی که بین او و خداوند متعال حجابی وجود ندارد.

زیارت، دیدار و ملاقات وقتی صورت می پذیرد که دو نفر با هم ارتباط روحی و ادراکی برقرار کنند و لذا حضور در نزد کسی بدون هیچ آگاهی و شعوری زیارت و دیدار نیست.

صِرف این که این نظام اسلامى است، اطاعت از هر مسؤلى واجب نمى‌باشد، و اعتراض به هر مسؤولى حرام نیست. اگر از کسى تخلفى دیده شد، باید اعتراض کرد، باید فریاد سر داد.

با توجه به این صفت عرب[مهمان نوازی]، آن ها از یک گروه مهمان با دوازده هزار نامه دعوت مى‌کنند، ولى حتى از دادن یک جرعه آب به طفل شش ماهه آن ها امتناع مى‌کنند. این قساوت را در کجاى تاریخ مى‌توان یافت؟

ای غم ای دوست قدیمی من سلام بر تو بیا که دلم به خاطرت می‌تپد. ای خدای بزرگ معنی زندگی را نمیفهمم چیزهایی که برای دیگران لذت بخش است مرا خسته میکند اصلا دلم از همه چیز سیر شده است، حتی از خوشی و لذت متنفرم چیزهایی که دیگران به دنبال آن میدوند من از آن میگریزم.

شیطان دشمن شما است، شما هم باید با او دشمنى کنید. با شیطان دیگر نمى‌شود لبخند زد و کنار آمد. وگرنه انسان هم مى‌شود شیطان. اگر باید با اولیاى خدا دوستى کرد، با دشمنان خدا هم باید دشمنى کرد. این فطرت انسانى است.

چنان حرف بزنید که مردم عادی و عوام بفهمند و مردم عالم و خواص در آن اشکال نکنند

سؤال دوم این بود که چرا خاطره سیدالشهداء‌(علیه السلام) را فقط با بحث و گفتگو، سخنرانى، تشکیل میزگرد و نظایر آن زنده نگه نمى‌داریم؟ چرا باید عزادارى کرد؟ جواب این است که این صحنه ها باید به وجود بیاید که غیر از عامل شناخت، عامل احساسى ـ عاطفى نیز در ما تقویت شود. اگر این عواطف تحریک شود، آن گاه مى‌تواند اثر کند. نمونه چنین تأثیرى را مى‌توانید در زندگى فردى و نیز زندگى اجتماعى خود بیابید.

چرا باید حادثه عاشورا را گرامی بداریم؟ حوادث گذشته هر جامعه مى‌تواند در سرنوشت و آینده آن جامعه آثار عظیمى داشته باشد. تجدید آن خاطره ها در واقع نوعى بازنگرى و بازسازى آن حادثه است، تا مردم از آن جریان استفاده کنند. اگر حادثه مفیدى بوده است و در جاى خود منشأ آثار و برکاتى به شمار مى‌رفته است، بازنگرى و بازسازى آن نیز مى‌تواند مراتبى از آن برکات را داشته باشد. علاوه بر این، در همه جوامع انسانى مرسوم است که به نوعى، از حوادث گذشته خود یاد مى‌کنند؛ آن ها را بزرگ شمرده و به آن ها احترام مى‌گذارند. خواه مربوط به اشخاصى باشد که در پیشرفت جامعه خود مؤثر بوده اند، نظیر دانشمندان و مخترعان، و خواه مربوط به کسانى باشد که از جنبه سیاسى و اجتماعى، در رهایى ملت خود نقش مؤثرى داشته اند و قهرمان ملى بوده اند.

مادام که سوال در تو طرح نشده باشند، نه از مطالعات خودت بهره می‌گیری نه از تفکرات دیگران ؛ کسی که اشتهایی ندارد، غذا را خوب جذب نخواهد کرد.