بریده‌های کتاب مریم السادات هاشمی

میراث باستانی ابراهیم بر شانه های ماست

می‌گفتم ای امام حسین علیه السلام ازت خواهش می‌کنم من را به خاطر همه آن سال‌هایی که بدون تو و بدون عشق تو سر کردم ببخش من چقدر از تو غافل بودم چقدر پشیمانم برای سالهایی که برای تواشک نریختم. میگفتم خدایا من چقدر فرصتهای عمرم را از دست دادم می‌گفتم خدایا نباید این را حساب کنی ازم. باید دوباره آن عمری که از دستم رفته را بهم برگردانی.

راه خدا را بالاخره باید رفت پس هر چه زودتر حرکت کنیم نفع و بهره بیشتری به ما میرسد چون مسیر حرکت به سوی خداوند متعال مسیری است که همگان در آن در حرکت اند. ما بخواهیم یا نخواهیم بالاخره باید به عالم توحید وارد شویم و بالاخره از ما به عبودیت و بندگی اعتراف میگیرند. به تعبیر قرآن کریم: يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ ) (ای انسان تو به سوی پروردگارت با سختی و فشار در حرکت هستی و حتما روزی به دیدار و لقاء او نائل میشوی پس این مسیر را باید رفت؛ اگر با پای خود نرویم با اضطرار ما را می برند و به عالم توحید وارد میکنند اگر انسان با اختیار در این مسیر پای بگذارد این مسیر را با شیرینی و آرامش و طمأنینه طی میکند.

توحید یعنی انسان بفهمد که صاحب همۀ کمالات فقط و فقط یک نفر است و غیر از او، هیچ موجودی هیچ کمال جداگانه ای ندارد. هرچه هست و نیست از او و متعلق به اوست. باید همه چیز را فقط آینه دیگری دید و باور داشت که تنها کسی که حقیقتاً صاحب کمال و جمال است خداوند متعال است.

من جواب همه تردیدها و احساس پوچی و بیهودگی را که در سالهای نوجوانی سراغ آدم ها می آید در مطالعه فلسفه و معارف اسلامی یافته بودم و با شدت و تعصب از اسلام دفاع میکردم. خانم مختار زاده گفت: «این خوب است که تو احساس می کنی راهت را پیدا کرده ای و فلسفه اسلامی جواب سؤال هایت را می دهد. اما اگر فردا کسی مقابل تو قرار گرفت و گفت کانت این را می گوید، مکتب اگزیستانسیالیسم را نمیشناسی مارکسیسم در نقد دین این حرف ها را دارد چه جوابی داری بدهی آن زمان حتی اگر از چنین فردی فاصله بگیری در درونت از این عدم شناخت و آگاهی احساس سستی خواهی کرد.»

هفده سال داشتم در بهار زندگی ام بودم اوایل انقلاب ساده بودن زندگی در رفتار و کلام امام و فلسفه فکری ایشان وجود تشنه و در جست و جوی معنای مرا سیراب می‌کرد و اشتیاقم را برای زندگی کردن با این سبک و سیاق بالا میبرد تا جایی که حتی غذایی که می خوردم فقط به نیت سیر شدن و بالا بردن توان جسمی ام نبود بلکه فکر میکردم غذا خوردن باید به من نیرو بدهد برای رشد تفکر و اعتقاداتم و انسان بهتر بودن.

پسری ده یازده ساله طبلی که روی آن یا حسین نوشته بوددست گرفته بود و می‌کوبید و گریه میکرد صدای طبل بین آن همه صدا گم شده بود ولی بعید می دانم در دم و دستگاه امام حسین قطره های اشک آن پسر گم شود.

یادش به خیر آن روزها مسافر کربلا بودن رؤیا بود نه فقط سفر به کربلا در یکی از عملیات ها اعلام شد رزمنده ها با آب فرات وضو گرفته اند؛ یک ولوله ای شد در جبهه ها و کشور حالا ضریح امام حسین با این عظمت بدرقه می‌شود برود کربلا باور کن اسلام و انقلاب و تشیّع با سرعت دارد پیشرفت می‌کند ولی ما مثل ماهی داخل آب متوجه نیستیم.

فدای نام و نامۀ تو ای امام! خوشا به حالت حبیب! گوارا باد بر تو این باران لطف کاش نام من هم به زبان و قلم محبوب می آمد. کاش لحظه ای یاد من هم در خاطرۀ او جاری می شد. کاش یک بار مرا هم به نام می خواند. به اسم صدا می کرد. بال در بیاور مرد! پرواز کن حبیب!

تریلی سی ساله و اسقاطی شهرداری قم هم به آبروی امام حسین به سه برابر قیمت خریدار پیدا کرد .... یعنی ما هم به اندازه این تریلی مورد توجه آن که باید قرار می گیریم؟

امروز هم ما به خواجه نصیر الدین ها ، بوعلی سیناها، ملاصدراها ، شیخ انصاری ها، شیخ بهائی ها، محقق حلی ها و علامه حلی ها احتیاج داریم. اما خواجه نصیر الدین قرن چهاردهم نه خواجه نصیر الدین قرن هفتم، بو علی قرن چهاردهم نه بوعلی قرن چهارم شیخ انصاری قرن چهاردهم نه شیخ انصاری قرن سیزدهم . یعنی همان خواجه نصیر و همان بوعلی و همان شیخ انصاری با همۀ آن مزایای فرهنگی به علاوه اینکه باید به این قرن تعلق داشته باشد و درد این قرن و نیاز این قرن را احساس نماید.

اقبال فلسفه ای دارد که آن را «فلسفه» خودی می نامد. او معتقد است که شرق اسلامی هویت واقعی خود را که هویت اسلامی است از دست داده و باید آن را بازیابد. اقبال معتقد است همانطور که فرد احیاناً دچار تزلزل شخصیت و یا گم کردن شخصیت می‌شود از خود فاصله می گیرد و با خود بیگانه می گردد غیر خود را به جای خود می‌گیرد و به قول مولانا که اقبال سخت مريد و شیفته او وتحت تأثير جاذبه قوى او است « درزمین دیگران خانه می‌سازد و به جای آنکه کار خود کنند کار بیگانه می‌کند جامعه نیز چنین است.

چیزهایی که خداوند واجب کرده یا حرام دونسته قراردادی که نیستن حرام های الهی دقیقاً و واقعاً همون چیزهایی هستن که بین بنده و خدا پرده میکشن و از هم دورشون میکنن؛ حلال ها هم چیزهایی هستن که مغناطیس بین انسان و خالقش رو فعال میکنن این کشش بین مخلوق با خالق ارتباط مستقیمی با فرمان پذیری مخلوق داره پس بنده هر قدر با ظرافت بیشتری برنامه دین رو موبه مو پیش ببره و اجرا کنه فاصله ش با خدا کم و کمتر میشه.

بسیاری از دانشجویان بیشتر اوقات فراغت خود را صرف مسائل سیاسی و مبارزاتی می‌کنند و برای آنان چندان فرصتی برای تعمق در مسائل دینی و اعتقادی باقی نمیماند و چه بسا برخی از ایشان گمان کنند ژرف کاوی در مسائل عقیدتی و ایدئولوژیکی موجب عقب ماندگی در حوزه های عملی و پیشرفت کشور خواهد شد و بنابراین می‌باید در این زمانه از تعمق در امور مزبور دست شست و بیشتر به امور عملی پرداخت. به این ترتیب بسیاری از جوانان به دلیل ضعف بنیه اعتقادیشان در زمینه ایدئولوژی و جهان بینی اسلامی سرانجام تسلیم و محکوم افکار انحرافی می‌شود.

خطاب به علما و مراجع معظم سربازتان از یک برج دیده بانی دید که اگر این نظام آسیب ببیند، دین و آنچه از ارزش های آن که شما در حوزه ها استخوان خرد کرده اید و زحمت کشیده اید از بین می رود این دوره ها با همه دوره ها متفاوت است. این بار اگر مسلط شدند، از اسلام چیزی باقی نمی ماند راه صحیح، حمایت بدون هرگونه ملاحظه از انقلاب جمهوری اسلامی و ولی فقیه است. نباید در حوادث، دیگران شما را که امید اسلام هستید به ملاحظه بیندازند.

جگرم میسوزد. تن آدمیزاد هم زور که بزند شاید پرده ی دیافراگم داشته باشد فایروال *که ندارد... حرارت جگر میزند و دل آدم را کباب می کند. فایروال: سپر حرارتی هواپیما

میخواهم دست ره بر را ببوسم. اما او عصایش را به دست محافظ می دهد و دو بال عبایش را باز میکند و مرا در آغوش میگیرد. بله آقای امیرخانی میدیدم تان این روزها دیشب هم منزل شهدا آن عقب نشسته بودید. در سایه ی عبایش پنهان شده ام و در آغوشش گرفته ام. خدای بزرگ وه که چه قدر ره بر نحیف است... و اجسادهم نحیفه و حاجاتهم خفیفه و انفسهم عفیفه (خطبه ی همام امیرالمؤمنین ) [خطبه توصیف مومنین]

حالا همه می فهمند که حضرت ارباب و حضرت قمر که هیچ، در بین هفتاد و دو تاشان، غلام سیاه شان هم قیدار را روسیاه نمی کند جلو خلق...