بریده‌های کتاب 𝖕𝖆𝖗𝖆𝖉𝖎𝖘𝖊🔮

《مامان ، من نمیخوام فقط زنده بمونم. میخوام بهترین باشم.》 میخواستم دیگران به من احترام بگذارند ، از من بترسند ، اسمم را بشناسند و با تحسین از آن یاد کنند.

امپراتوری همانند درخت گیلاس است؛ شکوفه که دهد ، بی شک گلبرگ‌هایش روزی فرو واهند ریخت. اگر در خاموشی به سر برد ، ناگزیر روزی شکوفه خواهد داد و این چرخه‌ی ازلی است.

همه آنانی که تاریخ بزرگشان خواند تنها نام‌هایی تهی از خود بر جای گذاشتند تا ما به آنها ارج نهیم. کائو شوچین ، رویای تالار سرخ

قرار بود ، او برای همیشه مال من باشد. حالا با چشمان خودم می‌بینم مال کس دیگری می‌شود. چرا که دیو نمیتواند دلبر را داشته باشد.

در ضعیف ترین روزهای زندگی‌ام آرزو می‌کنم او کنارم باشد. در قوی‌ترین روزها آرزو می‌کنم می‌توانستم بگویم این خواسته حقیقت ندارد.

این دختر جزئی از اموال من به حساب می‌آد.

بی اختیار فکر می‌کنم در زندگی دیگری ، زمان دیگری ، وقتی اجازه داریم همدیگر را انتخاب کنیم ، من هم کنار او روی آن تخت می‌خوابم.

من تو را می‌شناختم. گذشته ات را ، حال و آینده‌ات را که با نهایت حماقت گمان می‌کردم بخشی از آن خواهم بود.

تو عهد کردی من رو تباه کنی. پس ،بهم ثابت کن.

حضرت محمد (ص) همیشه روزه‌ش رو با چند تا خرما باز می‌کرده.

اگر بخوای منو فراموش کنی ، من کاری میکنم که نتونی فراموشم کنی!

هیچ وقت واقعا دوست داشتن کسی رو متوقف نمیکنی. فقط یاد میگیری بدون او زندگی کنی.

من تو رو میشناسم ؟ سرش را آرام به سوی او خم کرد و با نگاهی عمیق زمزمه می‌کند: تو تنها کسی هستی که واقعا منو می‌شناسه.

تو همه چیز منی ، حتی اگر هر روز فراموشت کنم ، همیشه در دلم خواهی بود.

دالرگات :《عشق وقتی اتفاق می افته که متوجه حست میشی. حالا فرقی نمیکنه عشق یه طرفه باشه یا دو طرفه.》 پنی :《امیداورم که یه طرفه نباشه ، چون عشق یه طرفه خیلی دردناکه.》