بریده‌های کتاب فاطمه زهرا 🥭

پیروزی بر خویشتن بزرگتر از فتح تمام جهان است.

من به کار و زندگی ادامه می‌دهم به همان دلیلی که یک مرغ به نشستن بر روی تخم مرغ ها ادامه می‌دهد.

هر چیز معنوی وقتی به فروش می‌رسد یا به نمایشی رنگ و وارنگ بدل می‌شود، می‌میرد.

آدم ها در ابتدا یکدیگر را با چوب و سنگ می کشتند، بعد با تیر و نیزه، بعد با فالانکس و دسته های نظامی، بعد با توپ و تفنگ، بعد با کشتی توپ‌دار و زیردریایی، بعد با تانک و هواپیما. میزان و بزرگیِ ساختن و پیشرفت، برابر می‌شود با گستردگیِ ویرانی و جنگ. ملت ها یکی یکی، سرشان را باغرور بالا می‌گیرند، و جنگ آنها را گردن می‌زند.

ما راه کنترل زاد و ولد را کشف کردیم، و حالا این کار عقل را ناتوان می‌کند، جهل را چند برابر می‌کند، عشق را به سطح بی بند و باری جنسی تنزل می‌دهد

ارسطو می‌گوید همه‌چیز بارها کشف شده و از یاد رفته است. او با اطمینان می‌گوید که پیشرفت، یک توهم است؛

یادداشتی به خودم: در سفر بعدی به قلهٔ حماقت، یادم باشد سلفی بگیرم.

خانم جان، برای زاییدن جایی بهتر از پل پیدا نکردی؟ چرا با اسب نیامدی؟ پاسخ داد:پدرشوهرم اسب نداد.گفت پنج ویراستا (واحد سنجش مسافت) بیشتر نیست،خودت می‌توانی بروی،گفت زن سالمی هستی،لازم نیست بیخود اسب را خسته کنیم... گفتم:پدرشوهرت احمق و بی پدر مادر است.

این کاری است که نگرانی و دوست داشته نشدن با ما میکند؛ کوچکمان میکند.