بریده‌های کتاب فهیمه پورمحمدی

A house is such a strange thing. Everything else gets more worn when people handle it, and sometimes you can feel a person’s poison if you get too close to him, but that’s not what happens to a house. Even a good house falls apart quickly when nobody stops by.

نکند این تکه از زیبایی جهان که به من چسبیده، روزی تصمیم بگیرد نرم‌نرم از تنم جدا شود؟

دامبلدور می‌گفت بسیار مهم است که کسی بجنگد و دوباره بجنگد و به جنگیدن ادامه بدهد زیرا فقط در این صورت است که می‌تواند پلیدی را دور نگه دارد، گو این‌که هیچ‌گاه به کلی ریشه‌کن نمی‌شود.

هرمیون آهی کشید و گفت: ببین، ردیاب پنهان‌کاری طلسم‌ها، نفرین‌ها و افسون‌های مخفی‌کاری رو تشخیص می‌ده، نه؟ ازش برای پیدا کردن جادوی سیاه و وسایل شرورانه استفاده می‌کنن... معجون‌های عشق نه خطرناکند نه شرورانه. هری که به یاد رومیلدا وین افتاده بود زیر لب گفت: گفتنش برای تو خیلی آسونه.

می‌شود نرفت و نیامد و همان‌جا ماند، اما آدمیزاد ذاتا ماجراجوست و سفر تجربه‌ی غریبی به آدم می‌دهد از درک دیگران و درک جهان و گریز از آن ایگوی وحشی که دائم به گوش آدم می‌خواند: تو مرکز جهانی.