بریده‌های کتاب طیبه اژه ای

هرجایی که می‌رفت می‌خواست بماند و هرجایی که می‌ماند می‌خواست زودتر برگردد.

داشت با تمام تنش گریه می‌کرد. اشکِ تمام آدم‌ها را گریه می‌کرد و آنچنان خودش را سپرده بود به گریه که پس گرفتنش غیر ممکن بود.

ما، هم در غم غروب یکشنبه فرو می‌رفتیم و هم در غم غروب جمعه. و هرجا هر غمی بود ما در آن فرو می‌رفتیم، چون این‌طوری ساخته شده بودیم و این کار را خیلی خوب بلد بودیم.

بعضی آدم‌ها را باید از دور دوست داشت. به قول دوستی کوه از دور زیباست، وقتی نزدیکش بشی دیگه اون زیبایی به چشمت نمی‌یاد.

ابله‌هایی هستند که کل زندگی‌شان را صرف دسته‌بندی کردن دیگران می‌کنند، کار را ساده می‌کند، اما کمی هم خطرناک است، چون نمی‌توانند به زیر و بم مثل منی پی ببرند که در دسته‌بندی‌های زپرتی‌شان جا نمی‌شوم.

زندگی در این جهنمِ پر از فرشته، وحشتناک است.

اجازه ندهید خودمان نقش پدر یا مادر خوب، پدر یا مادر بد، پدر یا مادر سهل‌گیر، پدر یا مادر سخت‌گیر را ایفا کنیم. بیایید در وهله‌ی اول به خودمان به عنوان انسانی با توانایی عظیم و بالقوه برای رشد و تغییر بیندیشیم. .... اگر کودکان‌مان هزاران شایستگی، هزاران فرصت دارند، خوب بیایید باز هم یکی بیشتر به آنها بدهیم. بیایید به خودمان هم هزار فرصت بدهیم، یکی دو تا هم روی آن.